Μια ομάδα θεωρείται αποτυχημένη από τη στιγμή που αρχίζει να κατηγορεί τις άλλες για τα δικά της λάθη και τις παραλείψεις.
Τα μέλη της σκέφτονται όπως οι νιφάδες σε χιονοθύελλα: εμείς δεν φταίμε για τίποτα. Φταίνε το Σύμπαν, η παράγκα, οι διαιτητές, τα στημένα.
Το μπόλιασμα της αμφισβήτησης στα κέντρα των αποφάσεων και η άρνηση ανάληψης οποιασδήποτε ευθύνης έχουν οδηγήσει το ελληνικό ποδόσφαιρο στο σημερινό αδιέξοδο.
Οσοι πιστεύουν πως η κατάσταση θα αλλάξει τους επόμενους μήνες πλανώνται πλάνην οικτράν.
Το μόνο που θα αλλάξει είναι οι ρόλοι. Αυτοί που μέχρι σήμερα διαμαρτύρονταν ενάντια στο κατεστημένο θα γίνουν η «νέα τάξη πραγμάτων» και οι «φεουδάρχες» θα ξεκινήσουν τον δικό τους ανένδοτο.
Οι αντίρροπες δυνάμεις θα κρατήσουν ωστόσο αλυσοδεμένο το πρωτάθλημα. Βέβαια η «νέα τάξη» θα επιχειρήσει να εξωραΐσει την πραγματικότητα προβάλλοντας ένα άλλο, πιο δημοκρατικό πρόσωπο. Μέχρι το σημείο βεβαίως που δεν αμφισβητούνται τα κεκτημένα της.
Κάθε «συγκλητικός» που στο εξής θα υπερασπίζει την «ποδοσφαιρική δημοκρατία» έχει στο πίσω μέρος του κεφαλιού του τον Καίσαρα και τις υπερεξουσίες του.
Για να βρουν τον δρόμο που οδηγεί σε αυτές, δεν θα διστάσουν να συμμαχήσουν με τον διάβολο ή με τους αιώνιους εχθρούς τους.
Το ζατρίκιο έχει απλωθεί και οι παίκτες κάνουν τις τελευταίες κινήσεις τους. Οχι μόνο στο ποδόσφαιρο.
