[Στίγμα] Κολακείες

Η απάντηση της Κατερίνας Μάρκου στο «Πρώτο Θέμα» που έκανε ντόρο ήταν αυτή που έσπευσε να κολακεύσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη λέγοντας πως είναι «ειλικρινής, ευθύς, ακομπλεξάριστος, προσιτός σε προσωπικό επίπεδο». Εύλογο, γιατί δημιούργησε την εντύπωση πως μάλλον ακολουθεί τη μέθοδο Φωτήλα αναζητώντας μια νέα κομματική στέγη. Τι κι αν η πολιτική αγορά βοούσε ότι είχε χτυπήσει την πόρτα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης; Από εκεί μάλιστα οι πληροφορίες λένε ότι είχαν γίνει κάποιες συναντήσεις, της είχαν πει ότι είναι ευπρόσδεκτη –και θα μπορούσε να κατέβει όπου επιθυμεί -, αλλά δεν μπορούσαν να δεσμευθούν για τίποτα. Της προσέφεραν, με δυο λόγια, στράτευση χωρίς εγγυήσεις. Και οι κακές γλώσσες επισημαίνουν ότι ο Γιώργος Αρβανιτίδης, ο βουλευτής της ΔΗΣΥ στη Β’ Θεσσαλονίκης, όπου εκλέγεται κι η Μάρκου, είναι ισχυρός στην εκλογική του περιφέρεια. Κι από τη ΝΔ τι λένε; Επισήμως «ουδέν σχόλιο». Ανεπισήμως; Κάποιοι επισημαίνουν ότι δεν είναι η πρώτη φορά που η Μάρκου φλερτάρει δημοσίως την Πειραιώς. Το έχει ξανακάνει, απλά όχι τόσο έντονα. Αρα; Θα την πάρουν; «Είναι πολύ νωρίς για τέτοιες συζητήσεις» απαντούν. Τους ικανοποιούν τα καλά λόγια που είπε για τον Μητσοτάκη και δεν τους αφήνει αδιάφορους. Εχει, λένε, μεταρρυθμιστικό λόγο και δεν απέχει από τις απόψεις του κόμματος. Αλλωστε, συμπληρώνουν πως «η ΝΔ υπήρξε μεγάλη όταν εκινείτο από τις παρυφές της σοσιαλδημοκρατίας μέχρι την πατριωτική Δεξιά». Παρ’ όλα αυτά, από το στενό του επιτελείο σημειώνουν πως τις μεταγραφές «τις κρίνει κατά περίπτωση και κατά στέλεχος ο ίδιος ο πρόεδρος». Κάτι μου λέει, πάντως, ότι η συγκεκριμένη έχει ελπίδες.

Κακώς, όμως, δεν έτυχε ανάλογης προβολής και μια ακόμη απάντηση της ανεξάρτητης πρώην ποταμικής και δημαρίτισσας. Στο ερώτημα αν πράγματι είναι σε επαφή με την ηγεσία της ΔΗΣΥ δήλωσε ότι «έχω μια ελευθεριακή άποψη, βρετανικού τύπου, για τη λειτουργία του βουλευτή και του Κοινοβουλίου». Θα πρότεινα στη θαυμάστρια του βρετανικού πολιτικού συστήματος σε πρώτη φάση να μελετήσει κανένα λεξικό της νέας ελληνικής. Αλλιώς κινδυνεύει να την αποκαλέσουν λιμπερτίνα και φοβάμαι πως αυτό δεν θα αρέσει στην εκλογική της πελατεία, που εμφορείται από τις αξίες του Ανθιμου. Και για χάρη της οποίας ακόμη κι όταν ήταν στο Ποτάμι ζητούσε από το κόμμα να προσεγγίσει την Εκκλησία, όπως θυμούνται οι παλιοί της σύντροφοι.

Με ένα λιτό δελτίο Τύπου η Δημοκρατική Συμπαράταξη ανακοίνωσε χθες πως σήμερα «στις 12.30 θα συνέλθει σε πρώτη συνεδρίαση η Γραμματεία της Οργανωτικής Επιτροπής Συνεδρίου, υπό την προεδρία τηςεπικεφαλής της Συμπαράταξης Φώφης Γεννηματά». Σε αυτό παρουσιάστηκαν και τα ονόματα των συμμετεχόντων στο εν λόγω όργανο. Το ωραίο όμως είναι στο τέλος της ανακοίνωσης. Με bold γράμματα γράφει «στη Γραμματεία της ΚΟΕΣ συμμετέχει και το στέλεχος της Κεντροαριστεράς Νίκος Μπίστης». Γιατί όχι; Ο Μπίστης, εξάλλου, ανήκει στην αυτή την κατηγορία που έχει κατακτήσει τον τίτλο του «στελέχους της Κεντροαριστεράς», όπως λένε με ελαφρύ μειδίαμα ορισμένοι στον χώρο. Με ό,τι αυτό υπονοεί.

«Να ‘μουνα, λέει, με τον σύντεκνο Καλλέργη στην πρώτη εργατική Πρωτομαγιά (που δεν γιορτάστηκε Πρωτομαγιά αλλά την Κυριακή 2 Μαΐου του 1893). Να διαδηλώναμε “εις το αρχαίον στάδιον”. Αιτήματα; “1) Την Κυριακήν καθ’ όλην την ημέραν να κλείνουν τα καταστήματα. 2) Να περιορισθή η εργασία των εργατών εις 8 ώρας…”. Απλά πράγματα.Σήμερα, 124 χρόνια από τότε, ψάχνω τον λόγο για τον οποία θα διαδήλωνα». Ετσι αρχίζει η ανάρτηση του Σταύρου Θεοδωράκη για την εργατική Πρωτομαγιά. Καταλήγει στο συμπέρασμα πως το αίτημα θα έπρεπε να είναι «ένα σύστημα συντάξεων, πρωτίστως για τις νέες γενιές». Θα συμφωνήσω. Οχι με το περιτύλιγμα της άποψης που θυμίζει λίγο Γιώργο Νταλάρα να τραγουδά «μου ξανάρχονται ένα ένα χρόνια δοξασμένα/ να ‘τανε το 21 να ‘ρθει μια στιγμή / Να περνάω καβαλάρης στο πλατύ τ’ αλώνι/ και με τον Κολοκοτρώνη να ‘πινα κρασί». Με την ουσία.