Αναζήτηση
«Δεν υπάρχει περίπτωση να νομοθετήσουμε ούτε ένα ευρώ επιπλέον μέτρα απ’ όσα προβλέπει η συμφωνία και πολύ περισσότερο για την περίοδο μετά το τέλος του προγράμματος.
Το αίτημα νομοθέτησης επιπλέον μέτρων και μάλιστα υπό αίρεση δεν είναι μόνο ξένο προς το ελληνικό Σύνταγμα. Είναι ξένο και προς τους κανόνες της δημοκρατίας, είναι ξένο προς το ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Σε μια ευνομούμενη ευρωπαϊκή δημοκρατία, αυτό δεν επιτρέπεται ούτε καν να το ζητά κανείς. Κι αυτό δεν είναι θέμα μιας κυβέρνησης, είναι θέμα αξιοπρέπειας κι αυτοσεβασμού ενός λαού και μιας χώρας».
Τα λόγια αυτά δεν ανήκουν σε κάποιον πολιτικό της αντιπολίτευσης. Ανήκουν στον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Τα είπε μόλις προ τριών μηνών, στις 25 Ιανουαρίου, σε συνέντευξη στην «Εφημερίδα των Συντακτών».
Υποθέτω ότι ο Μητσοτάκης δεν χρειάζεται να σκεφτεί ιδιαίτερα τι να πει του Πρωθυπουργού στη Βουλή: θα του διαβάσει απλώς τα λόγια του.
Διότι η συμφωνία στην οποία φαίνεται να κατέληξε η ελληνική κυβέρνηση με τους δανειστές αναιρεί πλήρως και κατά λέξη όσα προ τριμήνου έλεγε ο Πρωθυπουργός.
Και πήρε παραπάνω μέτρα. Και δεσμεύτηκε για μέτρα μετά τη λήξη του προγράμματος. Και νομοθετεί υπό αίρεση.
Κάτι που, όπως ο ίδιος είπε, είναι ξένο προς το Σύνταγμα, κινείται εκτός δημοκρατίας και προσβάλλει την αξιοπρέπεια και τον αυτοσεβασμό «ενός λαού και μιας χώρας».
Ποτέ άλλοτε Πρωθυπουργός δεν αναίρεσε τον εαυτό του τόσο γρήγορα, τόσο απόλυτα και μάλιστα δωρεάν. Διότι η κυβέρνηση υπέστη τον υπέρτατο εξευτελισμό να ενδώσει σε όλα χωρίς να πάρει τίποτα σε αντάλλαγμα.
Το βασικό πρόβλημα όμως δεν είναι η αναίρεση του Πρωθυπουργού. Δικαίωμά του. Το πρόβλημα είναι πως όσα έλεγε στη συνέντευξη του Ιανουαρίου είναι απολύτως σωστά.
Δεν γίνεται να νομοθετείς μέτρα υπό αίρεση και μάλιστα για μετά το πρόγραμμα που σε δεσμεύει. Αν χρειάζονται τέτοια μέτρα, τότε χρειάζεται νέο πρόγραμμα. Κανονικό και με τον νόμο.
Ενώ λοιπόν ο Πρωθυπουργός έλεγε το σωστό, τρεις μήνες αργότερα πέταξε πετσέτα. Στο θέμα «αξιοπρέπειας κι αυτοσεβασμού ενός λαού και μιας χώρας», που ο ίδιος ορθά έθεσε, πέρασε κάτω από τον πήχη.
Το ζητούμενο πλέον σε αυτήν την παράλογη, παράδοξη και παράνομη (σύμφωνα με τον Πρωθυπουργό…) συμφωνία είναι η απάντηση της αντιπολίτευσης.
Η οποία ήρθε η ώρα να μας πει τι θα κάνει. Από την οποία βαρέθηκα να ακούω τι τη δεσμεύει.
Και περιμένω (τώρα που όλα ξεκαθάρισαν…) να ακούσω τι δεν τη δεσμεύει.
