Τινάχθηκε στον αέρα λες και τον κτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα. Εσφιξε τις γροθιές του πανηγυρίζοντας ένα σημαντικό σουτ τριών πόντων. Εζησε έντονα τη στιγμή της απόλυτης έκρηξης συναισθημάτων στο ΣΕΦ, όταν πλέον είχε αρχίσει να αχνοφαίνεται η πρόκριση στο δέκατο Φάιναλ Φορ στην ιστορία του Ολυμπιακού. Μόνο που το καλάθι δεν ήταν δικό του, αλλά του Ιωάννη Παπαπέτρου. Μόνο που εκείνος δεν βρισκόταν στο παρκέ, αλλά στον πάγκο. Κι όμως αυτό δεν τον εμπόδιζε από το να δίνει και την ψυχή του για να υποστηρίξει τους συμπαίκτες του. Αυτός είναι ο Κώστας Παπανικολάου, η επιτομή του αλτρουισμού και της ομαδικότητας!
Αν ο μπασκετικός Ολυμπιακός έχει να επιδείξει κάτι τα τελευταία χρόνια, ειδικά από τη στιγμή που ο Βασίλης Σπανούλης έπαιρνε την απόφαση ζωής αφήνοντας τη μόνιμη κυριαρχία του Παναθηναϊκού για να υπογράψει στους δεύτερους του πρωταθλήματος, αυτό είναι τα υγιή αποδυτήρια και ο Παπανικολάου συνιστά τον ορισμό του συμπαίκτη! Ακόμη και εκείνες τις ελάχιστες στιγμές, που θα μπορούσε να θεωρήσει εαυτόν αδικημένο, την αμέσως επόμενη στιγμή, η σκέψη του έπαιρνε κατεύθυνση προς έναν συμπαίκτη του που είχε μεγαλύτερη ανάγκη για ψυχολογική υποστήριξη από ό,τι εκείνος. Οι συχνές ιδιωτικές συζητήσεις αποτελούν την καλύτερη ψυχανάλυση σε μια ομάδα και ο 27χρονος φόργουορντ είναι ο τέλειος παρτενέρ.
Βέβαια, για να φτάσει στο σημείο της απόλυτης δικαίωσης ως ο παίκτης με την πολύ σημαντική συμβολή στην αμυντική και επιθετική λειτουργία του Ολυμπιακού, χρειάστηκε να ζοριστεί υπερβολικά ο ίδιος σε ψυχολογικό επίπεδο. Επιστρέφοντας από το ΝΒΑ για να υπογράψει συμβόλαιο δυόμισι ετών με τους Ερυθρόλευκους τον Ιανουάριο του 2016 και έχοντας νωρίτερα βασανιστεί παριστάνοντας τον κομπάρσο στην Εθνική Ανδρών του Φώτη Κατσικάρη, ο Παπανικολάου βρέθηκε αναγκασμένος να ξεκινήσει σχεδόν από το μηδέν προκειμένου να ξανακερδίσει τον ρόλο που είχε αφήσει το καλοκαίρι του 2013 για να συνεχίσει στην Μπαρτσελόνα.
Η παρουσία του σε μια ομάδα με βλέψεις στο ΝΒΑ, όπως οι Χιούστον Ρόκετς, εκπλήρωσε μεν ένα παιδικό όνειρο, ωστόσο η έλλειψη ρόλου και ρυθμού τον έφερε πολύ πίσω και αυτό φάνηκε έντονα στην επανεμφάνισή του με τους Ερυθρόλευκους. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος του έδωσε πολλές ευκαιρίες πέρυσι γνωρίζοντας ότι χρειαζόταν καιρό για να συνέλθει πλήρως από τον αγωνιστικό λήθαργο. Τα άδικα επικριτικά σχόλια για έναν παίκτη πρώτης γραμμής -μέχρι ότι έπαιζε με μέσο είχε ειπωθεί –συνεχίστηκαν έστω και εξασθενημένα στην αρχή της φετινής σεζόν, ώσπου ήλθε το νικηφόρο 75-88 στο Κάουνας (16 πόντοι, 5 ριμπάουντ, 3 κλεψίματα) για να αλλάξει θεαματικά την ψυχολογία του και να γυρίσει οριστικά τον διακόπτη.
Από εκείνο το βράδυ στη Zalgirio Arena, στα μέσα του περασμένου Δεκεμβρίου, ο Παπανικολάου έγινε ξανά ο παίκτης που θαύμαζε όλη η Ευρώπη και με την ενέργεια στην άμυνα, την ταχύτητα στην επίθεση και κυρίως την ομαδικότητα, εξελίχθηκε σε σταθερό σημείο αναφοράς για τους πρωταθλητές Ελλάδας, οι οποίοι βλέπουν στο πρόσωπό του ένα βασικό γρανάζι του ελληνικού κορμού, που είναι έτοιμο να θυσιάσει το εγώ στον βωμό του εμείς. Και κυρίως έναν παίκτη που είχε καθοριστικό ρόλο στην κατάκτηση των back-to-back ευρωπαϊκών τίτλων, ο οποίος –αν δεν επέμεναν ο Γιάννης Σφαιρόπουλος και οι αδελφοί Αγγελόπουλοι –δεν αποκλείεται να είχε υπογράψει στον Παναθηναϊκό, καθώς η μοναδική πρόταση που είχε πέρυσι ήταν από τους Πράσινους.
