Στις 5 Μαΐου 2010, εφτά χρόνια, μέρα τη μέρα σχεδόν, πριν ο ευτυχής κ. Τσακαλώτος δει να αποθρώσκει λευκός καπνός από το Χίλτον, έβγαιναν μαύροι καπνοί από την τράπεζα Marfin της οδού Σταδίου· καπνοί που είχαν σκοτώσει τρεις ανθρώπους, ανάμεσά τους μία έγκυο γυναίκα.
Ο αγνώμων υπουργός Οικονομικών διέπραξε Υβριν με τη φράση του, άθελά του προφανώς, δεν θυμόταν πως ήταν κοντά η θλιβερή επέτειος –αγνώμων, γιατί η αλήθεια είναι πως εκείνη η τραγική ημέρα έκανε τον ίδιο υπουργό, τον Αλέξη Τσίπρα πρωθυπουργό και τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κυβέρνηση. Αθλιοι συνδικαλιστές και πολιτικοί όλων των παρατάξεων και όλων των κομμάτων, πριν καλά καλά στεγνώσει το μελάνι των υπογραφών του πρώτου Μνημονίου, πριν ακόμη ψηφίσει η Βουλή τα σχετικά μέτρα, πριν ακόμη γίνει αισθητή οποιαδήποτε επίπτωση, οργάνωσαν εκείνη την πρώτη αντιμνημονιακή διαδήλωση που με μαύρο θανατηφόρο καπνό προανήγγειλε τα τρομερά που θα ακολουθούσαν.
Οταν όμως καίγονται συντάξεις, βγαίνει λευκός καπνός –ίσως επειδή στον φανταστικό κομμουνιστικό κόσμο του που κρύβεται πλέον ο απερίγραπτος εκείνος Γεώργιος Κατρούγκαλος, οι συντάξεις δεν έχουν καεί. Στον δικό μας κόσμο, ξέραμε όλοι πολύ καλά ότι όσο η κομματική διαπάλη έφερνε πολιτική αστάθεια και οικονομική αβεβαιότητα, τόσο πιο μεγάλες έπρεπε να είναι οι περικοπές των συντάξεων και οι αυξήσεις στη φορολογία, τόσο μεγαλύτερη η ύφεση και η ανεργία.
Το περί ακεραιότητας των συντάξεων δεν ήταν το μόνο ψέμα που λέχθηκε από χείλη πολιτικών αυτά τα εφτά χρόνια –και πάντως το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν ήσαν τα ψεύδη αλλά η ρητορική μίσους που κανοναρχούσαν οι εκάστοτε αντιμνημονιακοί ηγέτες κατά των εκάστοτε κυβερνώντων. Μίσος που γεννούσε βία –ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε στην εξουσία καβαλώντας αυτό το κύμα βίας. Και για τούτο δεν έχει παραιτηθεί από τη ρητορική του μίσους, αφού τόσα της οφείλει.
Ο λευκός καπνός του Χίλτον βγαίνει πάνω από τα συντρίμμια της ελληνικής κοινωνίας: το εκατομμύριο των ανέργων, των εκατοντάδων χιλιάδων νέων που μετανάστευσαν, των δεκάδων χιλιάδων επιχειρήσεων που έκλεισαν. Φοβάμαι πως δεν το σκέπτονται αυτό ούτε η θριαμβολογούσα κυβέρνηση ούτε η θλιμμένη αντιπολίτευση, που έχασε την ευκαιρία των εκλογών πάνω σε ακόμη περισσότερα ερείπια.
Πίσω από τον λευκό καπνό, πίσω από τους αριθμούς των περικοπών, των φόρων, των ανέργων, των μεταναστών βρίσκονται οι πολιτικοί μας και ο χωρίς όρια ανταγωνισμός τους για την εξουσία –αυτή είναι η πικρή αλήθεια.
Για τούτο δεν θέλω να τιμωρηθεί για την Υβριν που διέπραξε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος –πριν βεβαιωθώ ότι δεν θα ακολουθήσουν άλλες, από άλλους.
Τελευταία Νέα