Πέρυσι, στην επική σειρά των τελικών με τον Παναθηναϊκό, ο Βασίλης Σπανούλης έκανε κάτι που δεν είχε ξαναγίνει στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ από τότε που καθιερώθηκαν τα πλέι οφ.

Καθόρισε σε τέτοιο βαθμό τον τίτλο και τις τρεις νίκες στη σειρά (3-1 το τελικό σκορ, αλλά από 0-1 στο ΣΕΦ και με δύο διπλά στο ΟΑΚΑ με buzzer beater) της ομάδας του όπως δεν το  έχει κάνει ποτέ κανένας άλλος.

Ακόμα και ο μεγάλος Γκάλης με τον Γιαννάκη στην πιο κορυφαία ίσως σειρά Αρη – ΠΑΟΚ (όπου ο ΠΑΟΚ ισοφάρισε στα πρώτα δύο παιχνίδια των πλέι οφ, σε 2-2 τις ήττες του από την κανονική περίοδο) που έγινε ποτέ, δεν έγειραν σε τέτοιο βαθμό την πλάστιγγα.

Στο ένα παιχνίδι ήταν το νικητήριο σουτ του Σέλερς και στο άλλο του Γιαννάκη για να γίνει το 4-2.

Αν πάμε δε στην Ευρώπη, το μυαλό όλων πάει αμέσως στην Πόλη το 2012 με τη μαγική πάσα στον Πρίντεζη για το νικητήριο σουτ (πεταχτάρι) του Γιώργου με την ΤΣΣΚΑ (από το -19) στον τελικό της ανατροπής του αιώνα.

Ακολούθησε το κρεσέντο του δευτέρου ημιχρόνου με το ρεσιτάλ τριπόντων  στον τελικό της επόμενης χρονιάς με τη Ρεάλ (από το -17) και μετά με την ΤΣΣΚΑ στον ημιτελικό του 2015.

Πρόκειται για έναν υπεραθλητή παγκόσμιας κλάσης που ξέρει καλύτερα από τον καθένα πώς να χειρίζεται το σώμα του και να αλλάζει τσιπάκι στα κρίσιμα. Δίπλα του έχει τον «αδελφό» του Γιώργο Πρίντεζη και ένα σύνολο με ορισμένους από τους καλύτερους Ελληνες (Μάντζαρης, Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Αγραβάνης) δημιουργώντας ένα εκρηκτικό μείγμα για τον αντίπαλο.

Στις 19 Μαΐου είναι προγραμματισμένο ένα ακόμα επεισόδιο του «Σπανούλης ο Μεγαλοπρεπής» και αν πάει καλά, ίσως το ξαναπαίξουν σε επανάληψη στον τελικό της 21ης Μαΐου.

Καθώς είναι ο μόνος παίκτης που μπορεί να αλλάξει σε τέτοιον βαθμό τη ροή ενός αγώνα.

Τελευταία Νέα