«Μου έκανε καταπληκτική εντύπωση το γεγονός ότι συνάντησα εξαιρετική δυσκολία να εντοπίσω κάποια κατηγορία για οποιονδήποτε στο τρένο. Ακόμα, κάθε φορά που υποπτευόμουν κάποιον, βρισκόταν κάποιος άλλος, άσχετος φαινομενικά, να του προμηθεύσει άλλοθι». Στο «Εγκλημα στο Οριάν Εξπρες» οι δώδεκα ύποπτοι ήταν τελικά ένοχοι. Θα διαφύγουν όμως τη σύλληψη με τη βοήθεια – συνέργεια – ανοχή του Ηρακλή Πουαρό.
Ναι, η ιστορία της Αγκαθα Κρίστι έχει τόσες ομοιότητες με τα όσα διαδραματίστηκαν το Σάββατο στον Βόλο, που κάλλιστα θα μπορούσε να είναι πνευματικό της παιδί.
Ενα έγκλημα, πολλοί ύποπτοι, ακόμα περισσότερα τα άλλοθι. Και όταν τα φαιά κύτταρα του έλληνα Πουαρό καταλήγουν στο συμπέρασμα πως τελικά όλοι είναι ένοχοι, αυτός συναινεί στο να κλείσει η υπόθεση.
Και καλά, ο Κασέτι, το θύμα στο… Οριάν Εξπρες, είχε διαπράξει ένα ειδεχθές έγκλημα και αποδόθηκε δικαιοσύνη, όπως σκέφτηκε ο Πουαρό.
Το ποδόσφαιρο τι έγκλημα διέπραξε για να τιμωρείται κατ’ αυτόν τον τρόπο και ο έλληνας Πουαρό να κάνει τα στραβά μάτια; Ισως, θα πείτε, πληρώνει το τίμημα της δημοφιλίας του που το καθιστά εύκολα εμπορεύσιμο προς άγρα οπαδών – ακολούθων – ψηφοφόρων.
Ενα πάντως είναι το σίγουρο: κάποιοι –και δεν εννοώ μόνο τους φιλάθλους που ταξίδεψαν στο Βόλο –ήταν πολύ τυχεροί. Γιατί αποφεύχθηκε ένα ελληνικό Χέιζελ, παρά τις σκηνοθετικές προσπάθειες ημιμαθών για το αντίθετο.
