Στις αρχές της περασμένης δεκαετίας, ο Αλέν Μενκ, κεντρική φιγούρα του γαλλικού κατεστημένου, συνάντησε μια μέρα τον Μακρόν, που ήταν ακόμη επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης. «Τι θα κάνετε σε 30 χρόνια;» τον ρώτησε. «Θα είμαι πρόεδρος της Δημοκρατίας» απάντησε εκείνος.

Πέτυχε τον στόχο του πολύ νωρίτερα. Ηταν άλλωστε πάντα πολύ βιαστικός. Μια από τις αγαπημένες του φράσεις είναι ένας αφορισμός του ποιητή Ρενέ Σαρ: «Μην καθυστερείς περιμένοντας τα αποτελέσματα». Γι’ αυτό και όποτε του έλεγαν ότι είναι πολύ νέος, πολύ άπειρος, πολύ φιλελεύθερος, εκείνος χαμογελούσε κι έφευγε μπροστά. «Ενας Πίτερ Παν από την ανάποδη», όπως τον αποκαλεί ο βιογράφος του Φρανσουά – Ξαβιέ Μπουρμό.

Κάπως έτσι ο Εμανουέλ Μακρόν έγινε ο νεότερος πρόεδρος στην Ιστορία της Γαλλικής Δημοκρατίας μετά τον Ναπολέοντα. Είχε προειδοποιήσει άλλωστε την ακροδεξιά αντίπαλό του, όταν επιχείρησε να τον διακόψει στο τέλος του ντεμπά της περασμένης εβδομάδας: «Εσείς μπορείτε να μείνετε στην τηλεόραση, εγώ έχω να διοικήσω τη χώρα». Το έργο του δεν θα είναι εύκολο. Πρέπει να οικοδομήσει μια κυβερνητική πλειοψηφία και οι αντιστάσεις θα είναι ισχυρές τόσο από τα δεξιά όσο και από τα αριστερά, όπου τα άκρα εμφανίζονται ενισχυμένα. Τα 11 εκατομμύρια που ψήφισαν τη Μαρίν Λεπέν είναι ένας τεράστιος αριθμός και δεν είναι φυσικά όλοι φασίστες. Αλλά και ένα μεγάλο μέρος των 20 εκατομμυρίων που ψήφισαν τον ίδιο θα προτιμούσαν να ψηφίσουν κάποιον άλλο. Οπως έγραψε ο διευθυντής της «Λιμπερασιόν», ο «ρεπουμπλικανισμός» και όχι ο «μακρονισμός» τον φέρνει στην εξουσία.

Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος δείχνει να το καταλαβαίνει. Και αντί για τους πρόωρους και κάπως ανοίκειους πανηγυρισμούς στους οποίους επιδόθηκε μετά τον πρώτο γύρο, προτίμησε να μιλήσει για την οργή, τις αμφιβολίες και τον φόβο πολλών ψηφοφόρων και να υποσχεθεί ότι θα εργαστεί υπέρ της ενότητας και κατά των διαιρέσεων. Ο ένθερμος αυτός ευρωπαϊστής, που εμφανίστηκε αργά χθες το βράδυ στο Λούβρο υπό τους ήχους της «Ωδής στη Χαρά», ξέρει επίσης ότι οι μεταρρυθμίσεις στη χώρα του πρέπει να συνοδευτούν από το άνοιγμα μιας νέας σελίδας στην Ευρώπη, με την καταπολέμηση των ανισοτήτων τόσο στο εσωτερικό των χωρών όσο και μεταξύ τους. Και είναι αποφασισμένος να το κάνει.

Μαθητής του Πολ Ρικέρ και λάτρης του Σταντάλ, του Μπαλζάκ και του Φλομπέρ, ο Εμανουέλ Μακρόν νίκησε τους λαϊκισμούς, δεξιούς και αριστερούς, και απέδειξε ότι η ελευθερία ξέρει να αντιστέκεται. Πράγματι «αποτελεί έμπνευση για τη Γαλλία και την Ευρώπη», όπως τουιτάρισε χθες το βράδυ ο Αλέξης Τσίπρας. Τι περίεργο ένας πολιτικός που συγκυβερνά με τον Καμμένο, θαυμάζει τον Μαδούρο και χαρακτηρίζει τους δανειστές «εχθρούς», να εμπνέεται τώρα από ένα προϊόν του μισητού συστήματος…

Τελευταία Νέα