Πόσες όψεις της ελληνικής πραγματικότητας χωράνε σε μια διήμερη «Τριλογία ελληνικού πολιτισμού» όπως αυτή που διοργάνωσε ο ευρωβουλευτής του Ποταμιού Γιώργος Γραμματικάκης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο; Ο κάθε επισκέπτης έχει πλέον τη δική του απάντηση αλλά σε κάθε περίπτωση τα ερεθίσματα ήταν αρκετά καθώς αυτή τη φορά η Ελλάδα δραπέτευσε από το φορτισμένο οικονομικά και πολιτικά περιβάλλον.

Η δημοσιογραφική ομάδα που βρέθηκε στο Ευρωκοινοβούλιο περιηγήθηκε αρχικά τη φωτογραφική έκθεση του Γιώργου Δεπόλλα, ο οποίος είχε απαθανατίσει με τον φακό του στιγμιότυπα από το ελληνικό καλοκαίρι (Καστελλόριζο, Σαντορίνη, Χίος), που μοιάζει βέβαια με ευσεβή πόθο μέσα στο κλίμα της «ατέλειωτης διαπραγμάτευσης». Ακολούθησε η 35λεπτη ομιλία του Αγγελου Χανιώτη, καθηγητή Αρχαίας Ιστορίας και Κλασικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον (ένας από τους δύο επιμελητές της έκθεσης «Ενας κόσμος συναισθημάτων» του Ωνάσειου Πολιτιστικού Κέντρου της Νέας Υόρκης, μαζί με τον Νίκο Καλτσά) υπό τον τίτλο «Η ελληνική αρχαιότητα και η σχέση της με σύγχρονα πολιτικά φαινόμενα».

Μια αποστροφή του γεφύρωνε διαφορετικές εποχές και ήθη: «Αν σήμερα ο αρχαιοελληνικός κόσμος είναι επίκαιρος, αυτό δεν οφείλεται σε κάποια υποτιθέμενη ανωτερότητα του πολιτισμού και της ιστορίας των Ελλήνων σε σύγκριση π.χ με τον πολιτισμό της Κίνας, της Ινδίας ή των προκολομβιανών λαών, αλλά, στο γεγονός ότι στην ελληνική αρχαιότητα μπορούμε να βρούμε φαινόμενα της εποχής μας: μεγάλα αστικά κέντρα, οικονομικά και πολιτιστικά δίκτυα που μπορούν να θεωρηθούν πρώιμες μορφές παγκοσμιοποίησης, πολυπολιτιστικές κοινότητες, κινητικότητα πληθυσμών, τεχνολογική πρόοδο και ευρεία συμμετοχή στη διακυβέρνηση».

Ο ίδιος πάντως δεν ήταν φειδωλός σε ό,τι αφορά τις σύγχρονες όψεις του λαϊκιστικού λόγου: «Η φράση «η Ελλάδα που γέννησε τη δημοκρατία» χρησιμοποιείται τελετουργικά στις ομιλίες του έλληνα Πρωθυπουργού και των στελεχών της κυβέρνησής του σε σχέση με την αντίθεση της Ελλάδας στις απαιτήσεις των δανειστών. Από το γεγονός ότι η Ελλάδα γέννησε τη δημοκρατία δεν προκύπτει καμία νομική ή ηθική υποχρέωση για τους φορολογούμενους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Πολιτικοί είναι οι λόγοι που επιβάλλουν τη στήριξη της ελληνικής οικονομίας και των μεταρρυθμίσεων και ισχύουν για οποιαδήποτε χώρα της ευρωζώνης που είναι θύμα της κρίσης, είτε γέννησε τη δημοκρατία είτε γέννησε τη σανγκρία, το ουίσκι ή το χαλούμι».

ΟΠΕΡΑ ΣΚΙΩΝ. Στις άλλες εκδηλώσεις, μια όπερα σκιών επιχείρησε να αναδείξει τα κοινά στοιχεία του ελληνικού θεάτρου σκιών και του ιταλικού θεάτρου μαριονέτας και, κυρίως, να φέρει σε επαφή το κοινό μέσω του δημοφιλούς Καραγκιόζη με την ιταλική όπερα του 17ου αιώνα.Το εγχείρημα ανέλαβαν να πραγματοποιήσουν ο καραγκιοζοπαίχτης Αλέξανδρος Μελισσηνός, η υψίφωνος Ελενα Κρασάκη και οι μουσικοί Θεόδωρος Κίτσος (θεόρβη – μπουζούκι), Ιάσονας Ιωάννου (μπαρόκ βιολοντσέλο – λαϊκή κιθάρα), Δημήτρης Τίγκας (βιολόνε –μπαγλαμάς). Η παράσταση «Ο Καραγκιόζης συναντά τον Αρλεκίνο και ο μπερντές τις απαρχές της όπερας» βασιζόταν στην όπερα του Κλάουντιο Μοντεβέρντι «Η επιστροφή του Οδυσσέα στην πατρίδα». Η ιστορία αφορά στον Ελληνα Τσάνι (φιγούρα υπηρέτη της κομέντια ντελ άρτε), ο οποίος αρνούμενος να υπηρετήσει τον Σουλτάνο στον κρητικό πόλεμο που ξεκίνησε το 1645 το σκάει αμέσως μετά την αποβίβαση των οθωμανικών στρατευμάτων στην Κρήτη. Στην προσπάθειά του να επιστρέψει στο σπίτι του και την οικογένειά του και έπειτα από περιπειώδη περιπλάνηση σε θάλασσες και χώρες μακρινές, η μοίρα τον φέρνει στη Βενετία. Εκεί συναντά τον ιταλό ομόλογό του, τον Αρλεκίνο, ο οποίος στο πρόσωπο του Καραγκιόζη θα δει έναν αρχαίο έλληνα ήρωα (τον Οδυσσέα) που γνώρισε μέσα από μια παράσταση όπερας κάποιου κόντε Βέρντι, την οποία είχε παρακολουθήσει πριν από χρόνια στις εκδηλώσεις του Καρναβαλιού της Βενετίας του 1640.