Ο Πάνος Σκουρλέτης είναι ο μαθητής που πιάστηκε αδιάβαστος και ψελλίζει δικαιολογίες για να αποφύγει την τρίλεπτη ψυχρολουσία της εξέτασης. Με τις χθεσινές του αποστροφές σε ραδιοφωνική συνέντευξη επιχείρησε να αποδράσει από την ελληνική πραγματικότητα, πλην όμως τα βαρίδια τον κρατούν καλά στερεωμένο στη γη. Ο πρώτος ευσεβής πόθος απευθυνόταν στο κομματικό ποίμνιο που περιμένει πώς και πώς να ακούσει τη μαγική σκέψη των κυβερνητικών στελεχών: «Ασφαλώς και υπάρχει περιθώριο επαναδιαπραγμάτευσης, και αλίμονο αν δεν υπήρχε. Αυτό πια θα ήταν το τέλος της δημοκρατίας και της πολιτικής». Με άλλα λόγια, συμφωνία υπάρχει, αλλά είναι in progress. Οσο δύσκολο ήταν να κλείσει τόσο εύκολο είναι να την ξεχειλώσουμε.
Σε περίπτωση που η υπόσχεση αυτή παραείναι χαλαρή για να κρατήσει τα μπόσικα στο συριζαϊκό ακροατήριο, ο υπουργός βγάζει άλλο ένα χαρτί από το μανίκι: «Στο πλαίσιο της δεύτερης αξιολόγησης είδαμε απαιτήσεις από μέρους των δανειστών οι οποίες δεν προβλέπονταν… Και ήταν ένα σημείο ισορροπίας, ανάμεσα στο ΔΝΤ και κυρίως τη Γερμανία». Αυτό κι αν είναι το όπλο της αυτοτροφοδοτούμενης προφητείας: Αμερικανοί και Γερμανοί βρίσκονται σε πόλεμο, με τρόπαιο την Ελλάδα, η οποία δεν κινδυνεύει ποτέ.
Αν και αυτό το «αντίμετρο» αποδειχθεί ανεπαρκές, επιστρατεύεται το υπερόπλο των συσχετισμών: «Είναι αυτοί που μετράνε, η κατάσταση της χώρας… όταν θα ολοκληρωθεί το πρόγραμμα, είναι όλα αυτά τα οποία πρέπει να δούμε και βέβαια και τον πολιτικό χάρτη των χωρών της Ευρώπης που θα μας επιτρέψουν να βάλουμε θέματα υπό διαπραγμάτευση». Και για όσους δεν είναι αποφασισμένοι να συμμορφωθούν με το newspeak: στη διαπραγμάτευση δεν μετρούν οι μεταρρυθμίσεις τις οποίες οφείλει να προχωρήσει η Ελλάδα, αλλά πόσοι εταίροι θα έχουν φιλελεύθερη ή σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση το 2018. Με το συμπάθιο, αλλά ο κ. Σκουρλέτης μόλις άδειασε τον Πρωθυπουργό του. Η μόνη αυτοκριτική που έχει κάνει δημοσίως ο Αλέξης Τσίπρας από το 2015 έως σήμερα είναι ότι είχε αυταπάτες για τους «συσχετισμούς στην Ευρώπη».
