[Στίγμα] Γραφεία

Την Πέμπτη του μετέφερε τις βουλές της προέδρου ο Νίκος Σαλαγιάννης, γενικός διευθυντής του ΠΑΣΟΚ. Χθες, όμως, κυκλοφόρησαν τα νέα ότι η Γεννηματά ζήτησε από τον Στέφανο Ξεκαλάκη να παραδώσει τα κλειδιά του γραφείου του γραμματέα στη Χαριλάου Τρικούπη. Πώς το πήρε ο εκδιωχθείς; Εχει στενοχωρηθεί. «Οχι για το γραφείο, αλίμονο. Επειδή μέσω τέτοιων πρακτικών, με τις οποίες νομίζουν ότι μπορούν να πλήξουν πρόσωπα, καταλήγουν να ευτελίζουν τον θεσμό του γραμματέα». Η αλήθεια είναι ότι το βλέπει ως συμβολική κίνηση. Και αναρωτιέται αν, εντέλει, θέλουν να διώξουν εκείνον, τον Ανδρουλάκη και τους λοιπούς από το κόμμα. Οπότε τι σκοπεύει να κάνει; Είναι casus belli αυτή η γεννηματική απόφαση; «Συνεχίζουμε την πολιτική μας δράση. Θέλω να πιστεύω ότι θα δικαιωθούμε» απαντά σε αυτά τα δύο ερωτήματα. Η απάντηση είναι κάπως αμφίσημη. Ακούγεται και διπλωματική, μοιάζει και με απειλή. Γιατί άνθρωποι που βρίσκονται κοντά του τονίζουν ότι «υπάρχει πια ψυχική άβυσσος» με την ηγετική ομάδα. Σύμφωνα δε με πληροφορίες, ο Ξεκαλάκης έχει διαμηνύσει πως αν τυχόν προκληθεί, όλη η πολυσέλιδη επιστολή που έστειλε στον Σαλαγιάννη –και όχι μόνο τα πολιτικά της σημεία –θα δει το φως της δημοσιότητας. Ο Ξεκαλάκης, παρεμπιπτόντως, έκανε και ρεπορτάζ σε παλαιμάχους του Κινήματος αλλά και σε παλιούς βουλευτές. Οπως λέει, κανείς δεν θυμάται να έχει συμβεί κάτι ανάλογο με την «έξωσή» του. Από το περιβάλλον της προέδρου, πάλι, υποβαθμίζουν το ζήτημα. «Δεν απασχολεί κανέναν. Ηταν τυπικό» λένε. «Από τη στιγμή που έχει διοριστεί γραμματέας ο Κεγκέρογλου, δεν έπρεπε να έχει γραφείο;» συμπληρώνουν. Η κατάσταση δεν φαίνεται καλή. Οπως τραγουδούσε κι ο Στράτος Διονυσίου, που πάντα κολλάει με τα πασοκικά τεκταινόμενα, στο άσμα «Τα μάζεψα τα πράγματα»: «Και μη ρωτάς πού πάω/μη ρωτάς πού ζω./Φταις εσύ/ που φτάσαμε στο χωρισμό».

«Δεν έχω καμία σχέση με φωτογραφική τροπολογία και με κανέναν κύριο επιχειρηματία, με οποιοδήποτε ονοματεπώνυμο. Είναι μια τροπολογία που την έκανε η συντονιστική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και την κατέθεσα ως υπεύθυνος των Επιτροπών Παραγωγής και Ελέγχου Κυβερνητικού Εργου». Τάδε έφη Δημήτρης Δημητριάδης χθες στον 9,84. Ο συριζαίος βουλευτής Κοζάνης ο οποίος κατέθεσε την τροπολογία για τη διαγραφή του προστίμου στη ΣΕΚΑΠ. «Η αγωνία του κυρίου Μητσοτάκη είναι ότι η τροπολογία αυτή κατατέθηκε από βουλευτή και όχι από υπουργό. Και δεν ξέρω αν το πρόβλημά του είναι ότι ο βουλευτής είναι από την Κοζάνη. Μάλλον, όμως, το πρόβλημά του είναι η υποτίμηση του ρόλου του βουλευτή και της κοινοβουλευτικής διαδικασίας, πιστεύοντας ότι οι βουλευτές δεν έχουν ρόλο σε αυτό το Κοινοβούλιο και δεν πρέπει να καταθέτουν τροπολογίες». Αλέξης Τσίπρας, 28 Απριλίου, από κοινοβουλευτικού βήματος. Τελικά, ποιος είχε την πρωτοβουλία να κατατεθεί αυτή η περιλάλητη τροπολογία; Ποιος, δηλαδή, λέει αλήθεια; Ο Πρωθυπουργός ή ο βουλευτής του;

Βέβαια, αν ανατρέξει κανείς σε εκείνη την –κατά το κλισεδάκι –θυελλώδη συνεδρίαση της Ολομέλειας στα τέλη Απριλίου, όταν άρχισαν να συζητούν για τη συγκεκριμένη τροπολογία, θα διαπιστώσει πως περίπου έναν χρόνο πριν, δηλαδή το 2016, ο Δημητριάδης με δύο ακόμη συντρόφους, τους Μάριο Κάτση και Απόστολο Καραναστάση, είχε καταθέσει παρόμοια τροπολογία –για την ακρίβεια, οι διαφορές ήταν φραστικού τύπου. Κοινώς, υπάρχει και παρελθόν. Οι αντιδράσεις όμως από την αντιπολίτευση ήταν έντονες και είχε αποσυρθεί. Ή, όπως είχε σχολιάσει κι ο Βασίλης Κεγκέρογλου της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, πριν μιλήσει για μεγάλη κομπίνα κατά του Δημοσίου, «κάθε άνοιξη θυμάται ότι υπάρχει τέτοιο ζήτημα ο κύριος Δημητριάδης». Θα μπορούσε να υποθέσει κανείς, λοιπόν, ότι δεν είναι και τελείως αθώος του αίματος ο Κοζανίτης.