Πρέπει να ψάξει πολύ βαθιά στο παρελθόν για να βρει κανείς πότε είχε ζήσει η Γαλλία τέτοιες δόξες ονοματολογίας. Συμβαίνει πάντως τώρα: ποιος θα είναι ο πρωθυπουργός του Εμανουέλ Μακρόν; Ο ίδιος φαίνεται να το γνωρίζει –πιθανότατα το γνωρίζει και ο ενδιαφερόμενος. Παραμένει όμως επτασφράγιστο μυστικό που, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, δεν έχει περάσει τον πολύ στενό κύκλο του νέου προέδρου της Γαλλίας.

Αυτή η εντυπωσιακή για τα σημερινά δεδομένα πολιτική ομερτά έχει κεντρίσει την περιέργεια των γαλλικών μίντια που ασφαλώς δεν έχουν την υπομονή να περιμένουν έως τις 14 Μαΐου, την ημέρα που ο Μακρόν θα ανακοινώσει το όνομα παραλαμβάνοντας την εξουσία από τον Φρανσουά Ολάντ, και προσπαθούν να ανακαλύψουν το πρόσωπο του πρωθυπουργού με βάση τις έως τώρα ενδείξεις. Μια τέτοια είναι η δήλωση του Μακρόν ότι ο πρωθυπουργός θα μπορούσε να είναι και γυναίκα. Μια άλλη, η διαβεβαίωση ότι το πρόσωπο αυτό «θα έχει εμπειρία στο πολιτικό πεδίο και την ικανότητα να διευθύνει μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία, καθώς και να εμψυχώσει μια κυβερνητική συλλογικότητα βαθιά ανανεωμένη». Η τρίτη είναι η πρόθεσή του να μείνει ο πρωθυπουργός στη θέση του «όσο το δυνατόν περισσότερο» και η τέταρτη ότι «δεν θα είναι ούτε συνεργάτης αλλά ούτε θα έχει προσωπική ατζέντα».

Οι ενδείξεις αυτές μοιάζουν περισσότερο να συσκοτίζουν παρά να φωτίζουν το πρόσωπο του εκλεκτού του νέου προέδρου. Το περιοδικό «Ομπς» πάντως μέτρησε τουλάχιστον οκτώ πρόσωπα που συγκεντρώνουν αυτά τα προσόντα και τις περισσότερες πιθανότητες. Ανάμεσά τους είναι η ευρωβουλευτής Σιλβί Γκουλάρ, ο δήμαρχος της Λυών Ζεράρ Κολόμπ, ο υπουργός Αμυνας των Σοσιαλιστών Ζαν Ιβ Λε Ντριάν και ο κεντρώος Φρανσουά Μπαϊρού. Ανάμεσα σε αυτούς που συγκεντρώνουν λιγότερες πιθανότητες, χωρίς όμως να αποκλείονται καθόλου από την κούρσα, φιγουράρει και το όνομα της Κριστίν Λαγκάρντ. «Η επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου είναι μια γυναίκα σοβαρή, αξιόπιστη, δημοφιλής, γνωστή στη διεθνή σκηνή. Υπάρχει όμως και ένα μικρό ρίσκο από την εμπλοκή της στην υπόθεση Ταπί» σημειώνει το «Ομπς». Στον αντίποδα, την παραμικρή πιθανότητα να τεθούν στην κεφαλή του κυβερνητικού σχήματος δεν έχουν δύο άλλα γνωστά ονόματα: ο πρώην πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς και η Σεγκολέν Ρουαγιάλ, πρώην υποψήφια πρόεδρος των Σοσιαλιστών και υπουργός Περιβάλλοντος.

Ο πάντα καίριος διευθυντής της «Λιμπερασιόν» πάντως συνιστά ψυχραιμία. Το κλειδί, σημειώνει, βρίσκεται στη λέξη «συγχρόνως». Ο πρωθυπουργός «πρέπει να έχει εμπειρία και συγχρόνως να είναι άφθαρτο πρόσωπο. Πρέπει να αρέσει στη Δεξιά και συγχρόνως στην Αριστερά. Πρέπει να έχει ισχυρή προσωπικότητα και συγχρόνως να εκτελεί τις οδηγίες του προέδρου. Θα ήταν ιδανικό, τέλος, αυτός ο άνδρας ταυτόχρονα να είναι γυναίκα» γράφει ο Λοράν Ζοφρέν και προσθέτει με σκωπτική διάθεση: «Στον κόσμο της πανίδας θα ήταν μια ερμαφρόδιτη νυχτερίδα». Σύμφωνα με τον Ζοφρέν, η ονοματολογία μπορεί να είναι διασκεδαστική, αλλά είναι και μάταιη. «Τίποτε δεν είναι πιο ευμετάβλητο, εύθραυστο και αβέβαιο από τη σύνθεση μιας κυβέρνησης. Και αυτό ισχύει κατ’ εξοχήν για τον πρωθυπουργό, το πρόσωπο του οποίου μπορεί να αλλάξει δέκα λεπτά πριν από τον ορισμό του αφού οι παράμετροι που καθορίζουν την επιλογή είναι πολλοί». Με άλλα λόγια, ο πρόεδρος γράφει και σβήνει.

Τελευταία Νέα