Ξεκίνησα να κάνω τραγούδι γιατί πιστεύω πως ήταν μοιραίο και αναπόφευκτο!

Η πρώτη παράσταση που είδα, δεν μπορώ να θυμηθώ τόσο παλιά, από τα λεγόμενα των γονιών μου παραστάσεις κλασσικών παιδικών παραμυθιών, συγκεκριμένα την κοκκινοσκουφίτσα, όπου κατά τη διάρκεια της παράστασης σηκώθηκα όρθια και φώναξα στον λύκο «φύγε μακριά θα σε χτυπήσω»! Πρέπει να ήμουν γύρω στα τρία.

Η πρώτη φορά σε μουσική σκηνή ήταν σε ένα υπέροχο jazz club στην Θεσσαλονίκη, το Cotton Club. Εκεί τραγούδησα για πρώτη φορά το «Summertime» από την εκτέλεση της Sarah Vaughan στα 17 μου, με ένα πιάνο και η δεύτερη μεγάλη μου εμπειρία με την συμφωνική ορχήστρα της ΕΡΤ στην Θεσσαλονίκη. Μεγάλο σοκ να τραγουδάς και να σε συνοδεύει συμφωνική ορχήστρα!

Αν δεν έκανα τραγούδι, μάλλον θα έκανα αυτό που ξεκίνησα να σπουδάζω….Γλώσσες! Και συγκεκριμένα έκανα την δεύτερη απόπειρα να περάσω στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο Διερμηνέων Μεταφραστών με απώτερο σκοπό να μπω στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ως διερμηνέας – μεταφραστής και δη στο Διπλωματικό Σώμα. Απωθημένα μέχρι σήμερα!

Μια συμβουλή από τον δάσκαλό μου είναι να είμαι συνεπής στην τέχνη μου, να την υπηρετώ σαν θρησκεία και να μην φεύγω από τον στόχο μου. «Ακόμα και υπερωκεάνια να βλέπεις να περνούν από δίπλα σου, να αγωνίζεσαι στο δικό σου βαρκάκι. Τα απόνερά τους θα είναι άσκηση». Μέχρι σήμερα δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό. Αυτό κάνω όμως.

Πάνω στη σκηνή νοιώθω στον φυσικό μου χώρο. Ανήκω εκεί!

Το πιο περίεργο πράγμα που μου έχει συμβεί στη σκηνή, μάλλον δεν είναι περίεργο. Μπορώ να πω, πως όταν τραγουδώ φιλοσοφώ και διαλογίζομαι κι ας έχω μπροστά μου κόσμο. Ηρεμώ και εκτονώνομαι.

Η παράσταση που πάντα θα θυμάμαι ως θεατής είναι το μιούζικαλ «Lion King» που παρακολούθησα στην Νέα Υόρκη και ως συμμετέχουσα, την παράσταση «Maxie the moocher» της Αντας Τσεσμελή Edwards όπου πρωταγωνιστούσα για δυόμιση ώρες πάνω στην σκηνή σε μια μουσικοθεατρική παράσταση με απίστευτη πλοκή, συναίσθημα και αναπάντεχο τέλος.

Η μουσική για μένα είναι το καταφύγιο μου, η λύτρωσή μου, ο τρόπος που επικοινωνώ, η ζήση μου.

Ονειρεύομαι να πιάνουν τόπο όλα όσα κάνω και να μεγαλώνω παράλληλα με τη μουσική, να μαθαίνω, να ταξιδεύω, να γειώνομαι και να απογειώνομαι, να δίνω και να παίρνω αγάπη, μέσα από το τραγούδι και όχι μόνο. Ονειρεύομαι έναν κόσμο εν ειρήνη, έναν κόσμο αρμονικό και χωρίς πόνο. Οσο αντέχω, θα το ονειρεύομαι.

Info

Η Εύη Σιαμαντά εμφανίζεται για μια και μόνο συναυλία με τίτλο «Ηχοι της γης», την Παρασκευή 12 Μαΐου 2017 στο El Convento Del Arte (Βιργινίας Μπενάκη 7, Μεταξουργείο, τηλ. 210-5200.602) στις 22.00.

Το εύρος και η αρμονία της φωνής της χαρισματικής Ελληνίδας (Θεσσαλονικιάς) ερμηνεύτριας και οι μουσικοί της, Μάνος Σαριδάκης στο πιάνο και Κώστας Βαζούρας στα πνευστά, θα παρασύρουν το κοινό σε ένα μαγευτικό μουσικό ταξίδι από το παγκόσμιο ρεπερτόριο σε διασκευές jazzy ύφους με ευφάνταστα vocals της Ευης Σιαμαντά και από το ελληνικό ρεπερτόριο, με τραγούδια που έχουν αγαπηθεί.

Σε ένα πρόγραμμα δυόμιση ωρών, θα ξετυλιχτούν μελωδίες σε ρυθμό, Jazzy, Swing, Latin, Soul, Tango, Fado, Bossa Nova, σε όλες τις γλώσσες αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, βραζιλιάνικα, ισπανικά, για να καταλήξει σε αθάνατα ελληνικά τραγούδια που θα σιγοτραγουδήσουν όλοι, σε ένα πρόγραμμα έκπληξη, με την υπογραφή του σεναριογράφου – σκηνοθέτη Πάνου Αμαραντίδη.

Τελευταία Νέα