Το σχετικό γράφημα από τον δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών είναι εντυπωσιακό. Ο Εμανουέλ Μακρόν έλαβε 84% μεταξύ των ψηφοφόρων που αποτελούν το πιο μορφωμένο ένα δέκατο του πληθυσμού και μόνο 53% στο λιγότερο μορφωμένο ένα δέκατο. Το ίδιο είχε συμβεί και στο δημοψήφισμα για το Brexit, στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές και στις πρόσφατες εκλογές στην Ολλανδία. Οι λιγότερο μορφωμένοι στρέφονται στους λαϊκιστές, οι περισσότερο μορφωμένοι στους μεταρρυθμιστές.

Με άλλα λόγια, το ζήτημα της Παιδείας παίζει κεντρικό ρόλο στην ανάπτυξη και τις επιλογές μιας κοινωνίας. Οχι πως δεν το ξέραμε. Δεν δείχνει να το ξέρει όμως και ο Πρωθυπουργός, που για να απομακρύνει τη συζήτηση από τα Μνημόνια επισκέπτεται το υπουργείο Παιδείας, πετάει τρεις εξαγγελίες και μια χαριτωμένη ατάκα για την ταχύτητα του φωτός και αφήνει τον υπουργό να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά.

Μιλώντας χθες στον Σκάι, ο Κώστας Γαβρόγλου κατέβασε ταχύτητα. Είπε ότι δεν θα γίνει από φέτος υποχρεωτικό το προνήπιο, πως οι διορισμοί δεν θα είναι 21.000 αλλά όχι και «λιγότεροι από διψήφιο νούμερο σε χιλιάδες» και ότι σε τρία χρόνια θα μπαίνουν όλοι στο πανεπιστήμιο χωρίς να ξέρουμε ακριβώς πώς. Τίποτα το οργανωμένο δηλαδή, τίποτα το σχεδιασμένο και τίποτα το καινούργιο: όπως έγραφε χθες ο Δημήτρης Ψυχογιός, η κατάργηση των εισαγωγικών εξετάσεων συζητείται τουλάχιστον τα είκοσι τελευταία χρόνια. Και πάντα κάποιος την μπλοκάρει, είτε είναι η Εκκλησία είτε η γραφειοκρατία ή το λόμπι των φροντιστών.

Το πρόβλημα της Εκπαίδευσης όμως είναι μεγαλύτερο από τους αριθμούς, τα χρήματα και τις εξετάσεις. Εχει να κάνει με το παιδαγωγικό μοντέλο, με την αποστολή του σχολείου, με τη σύνδεση της Εκπαίδευσης με την απασχόληση. Σχετικές συζητήσεις γίνονται σε όλο τον κόσμο. Ενας από τους πιο σημαντικούς διανοητές στον χώρο αυτόν, ο 69χρονος καθηγητής στο ΜΙΤ Πίτερ Σεντζ, πιστεύει για παράδειγμα ότι το κυριότερο πρόβλημα του εκπαιδευτικού συστήματος είναι πως βασίζεται στο μοντέλο της βιομηχανικής επανάστασης και ότι ο καθηγητής του 21ου αιώνα πρέπει να διδάσκει αυτά που ΔΕΝ γνωρίζει. Να μαθαίνει δηλαδή μαζί με τους μαθητές.

Εδώ, πάλι, η ιδεοληπτική μας κυβέρνηση εξακολουθεί να προβληματίζεται για το αν οι εκπαιδευτικοί πρέπει να αξιολογούνται, για το πώς ακριβώς θα εκλέγονται οι αντιπρυτάνεις και για το αν τα ιδιωτικά σχολεία κάνουν καλό ή κακό. «Δεν είναι αυτονόητο ότι η ιδιωτική Εκπαίδευση είναι μέρος της Παιδείας», είπε ο Γαβρόγλου, «γιατί υπάρχουν κάποιοι που θέλουν τα ιδιωτικά σχολεία και τα φροντιστήρια να είναι πρωταρχικά επιχειρήσεις».

Να τι δεν μπόρεσαν ποτέ να καταλάβουν ο υπουργός και οι συνάδελφοί του: ότι η κοινωνία δεν περιμένει από αυτούς να αποφασίσουν ποιο είναι το καλό της. Και ότι η εξίσωση προς τα κάτω οδηγεί πάντα στους Τραμπ.

Τελευταία Νέα