Η σημερινή κυβέρνηση έχει μια παράξενη άποψη και τακτική για τους θεσμούς και τη Δικαιοσύνη. Μια παρελκυστική λογική που επιχειρεί με την πρώτη ευκαιρία να εντάξει στα πολιτικά της παιχνίδια και αφηγήματα τους δικαστές. Υποδεικνύει, προκαταλαμβάνει αποφάσεις, απειλεί.
Το έχουμε δει το έργο εδώ και καιρό. Δυστυχώς η τακτική της συνεχίζεται εις βάρος των ίδιων των κυττάρων της Δημοκρατίας. Το είδαμε χθες για μία ακόμη φορά με τις δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου για το Ελεγκτικό Συνέδριο και την απόφασή του για τους συμβασιούχους. Κι όμως ούτε μία μέρα δεν είχε περάσει αφότου η ίδια η κυβέρνηση με ένα από τα περίφημα non papers της υπενθύμιζε πως οι αποφάσεις του ίδιου οργάνου είναι γνωμοδοτικές και άρα δεν μπορούν να αναιρέσουν νομοθετικές αποφάσεις για τους συνταξιούχους (προφανώς και τα επικείμενα τσεκουρώματα σε αυτές). Από την άλλη, έτερος υπουργός, χθες πάλι, κουνούσε με θράσος το δάχτυλο στο ΕΣΡ απειλώντας τα μέλη του αν δεν επισπεύσουν τον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες. Ομως οι θεσμοί και ειδικά ο ευαίσθητος χώρος της Δικαιοσύνης δεν αντέχουν μικροκομματικές σκοπιμότητες.
Η Δημοκρατία μας απέδειξε και αποδεικνύει πως έχει καλά αντανακλαστικά. Ευτυχώς υπάρχουν δικαστές που τιμούν τον όρκο τους. Βεβαίως και κάθε φορά οι αποφάσεις κρίνονται αλλά δεν μπορεί κανείς να διαμορφώνει όρους και κλίμα για εκβιασμούς, απειλές, υποδείξεις. Η παρούσα εξουσία που βρίσκεται σε αποδρομή και έχει χάσει κάθε είδους νομιμοποίηση με αυτές τις συμπεριφορές θέτει σε δοκιμασία ακόμη και τα αυτονόητα.
