Χριστιανικό τόξο ονειρεύεται στα Βαλκάνια ο Παναγιώτης Καμμένος, διάβασα χθες στον «Μικροπολιτικό». Δεν ξέρω αν το ονειρεύονταν και άλλοι όλα αυτά τα χρόνια, εγώ πάντως είχα να ακούσω τον όρο από την εποχή που είχε λόγο επί της εξωτερικής πολιτικής η Δήμητρα Λιάνη –εκεί γύρω στο 1995, όταν μαινόταν ο πόλεμος στην πρώην Γιουγκοσλαβία μεταξύ Σέρβων – Κροατών – Βοσνίων. Επειδή η Τουρκία είχε στηρίξει τόσο τους μουσουλμάνους της περιοχής όσο και τα Σκόπια (στη σύγκρουση «για το Ονομα, την ψυχή μας»), κάποιοι στρατηγικοί εγκέφαλοι σκέφθηκαν πως έπρεπε εμείς να συνασπίσουμε τους χριστιανούς για να τους έχουμε συμμάχους και εναντίον της Τουρκίας και εναντίον της Μακεντονίγιας.
Πούλησαν την ιδέα τους στην κυρία Λιάνη, αυτή την αγόρασε και άρχισε να διακινεί πολιτικά και δημοσιογραφικά τη μεγαλοφυή σύλληψη «χριστιανικό κατά μουσουλμανικού τόξου». Ομως οι Σλαβομακεδόνες ήσαν χριστιανοί, τι νόημα είχε το τόξο; Ουδείς μπορούσε να απαντήσει στο ερώτημα· το θέμα ήταν ότι οι πωλητές πατριωτικών ιδεών είχαν βγάλει ήδη το κατιτίς σε καριέρα και σε προνόμια από ανίδεους που ήθελαν να παίξουν πολιτικό ρόλο.
Ο κ. Καμμένος έλυσε την αντίφαση δηλώνοντας πως η πλειοψηφία του πληθυσμού της Μακεντονίγιας δεν είναι Σλάβοι αλλά Αλβανοί, άρα μουσουλμάνοι, άρα το χριστιανικό τόξο θα στρέφεται και εναντίον τους. Τι λένε οι ίδιοι για τον εαυτό τους, δεν έχει καμιά σημασία. Από την στιγμή που ο έλληνας υπουργός Αμυνας αποφάνθηκε για τις εθνοτικές και θρησκευτικές τους καταβολές, υποχρεούνται να ομολογήσουν πως αιώνες τώρα είναι κρυπτοαλβανοί και κρυπτομουσουλμάνοι. Και ο Πάνος Καμμένος θα κερδίσει τον έπαινο των εθνικιστών για την ιδέα του –αβγό του Κολόμβου που λύνει τα θέματα της ελληνικής βαλκανικής πολιτικής, άρα και ψήφους.
Οι αγοραπωλησίες εθνικιστικών φαντασιώσεων στην εξωτερική πολιτική είναι πολύ επικίνδυνες –ιδίως όταν τις κάνει ο υπουργός Αμυνας της Ελλάδας που επιπλέον μετατρέπεται σε εθνολόγο. Αυτό το τελευταίο αποτελεί παράδοση, δυστυχώς, διότι και γλωσσολογικές και εθνολογικές απόψεις έχει προβάλει κατά καιρούς το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών (δεν υπάρχει σλαβομακεδονικό έθνος ούτε σλαβομακεδονική γλώσσα).
Οταν όμως το εμπόριο φαντασιώσεων γίνεται σε εποχή που στη γειτονική χώρα εξελίσσεται μείζων πολιτική και εθνοτική σύγκρουση, μπορεί να το επικαλεστεί η μία πλευρά εναντίον της άλλης –να ισχυριστούν δηλαδή οι σλαβομακεδόνες εθνικιστές πως «οι Ελληνες υποστηρίζουν τους Αλβανούς, άρα οι Αλβανοί είναι πράκτορές τους». Και να βρεθεί η χώρα μας μπλεγμένη στα εσωτερικά τους. Χρειάζεται, νομίζω, προσοχή στο πώς θα χειριστούν κυβέρνηση και κόμματα τις αγοραπωλησίες του κ. Καμμένου.
Τελευταία Νέα