Ηνίκη του Μακρόν δεν είναι πολυσήμαντη μόνο για τη Γαλλία και την Ευρώπη. Εκπέμπει κι ένα ηχηρό μήνυμα προς όλες τις προοδευτικές δυνάμεις της Γηραιάς Ηπείρου. Ο νέοςγάλλοςπρόεδρος ανέτρεψε ένα παλιό κομματικό σύστημα που εδραιώθηκε μεταπολεμικά. Η ανάδειξή του στο ύπατο αξίωμα δείχνει ότι οι πολίτες δεν καθορίζουν τη στάση τους ανάλογα με τις υποδείξεις και τις ντιρεκτίβες των κομμάτων.
Φαίνεται πλέον καθαρά ότι μπαίνουμε σε μια καινούργια εποχή. Οι αποκαλούμενες «συστημικέςδυνάμεις» βρίσκονται σε υποχώρηση. Η κρίση εκπροσώπησης που προκαλείται δημιουργείσημαντικό κενό. Ως εκ τούτου, η αναδιάταξη των πολιτικών ρευμάτων που διαπερνούν τις ευρωπαϊκές κοινωνίεςμοιάζει αναπόφευκτη. Σημαντικότερο ωστόσο είναι ότι προκύπτουν νέες αντιθέσεις σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Η ιστορική διαίρεση Αριστερά – Δεξιά αμβλύνεται δραστικά. Χωρίς να καταργείται, αποκτά διαφορετικό περιεχόμενο. Στην πραγματικότητα επαναχαράσσονται τα όρια μεταξύ προόδου και συντήρησης.
Το ναυάγιο του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος είναι πρωτοφανές. Η δήλωση του πρώην πρωθυπουργού Βαλς, ότι έχει εκδοθεί ήδη το «πιστοποιητικό θανάτου» του, το επιβεβαιώνει. Το 6% που έλαβε ο υποψήφιός του το οδηγεί σε αποδρομή. Οι επικείμενες βουλευτικές εκλογές στη Γαλλία σίγουρα θα ανοίξουν έναν νέο κύκλο. Ο χώρος της Κεντροαριστεράς όπως τον γνωρίζαμε αναζητά νέα πολιτική έκφραση. Αλλωστε, οφείλει να εναρμονιστεί με το νέο οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον αφήνοντας πίσω τις ξεπερασμένες προσεγγίσεις και τους φορμαλισμούς του παρελθόντος. Η κρίση που βίωσε καθιστά απαραίτητη την απεξάρτησή του από έναν λόγο ανακόλουθο με τις νέες απαιτήσεις και προκλήσεις καθώς και τη θεμελίωση νέων σχημάτων με την υπέρβαση των παραδοσιακών διαχωρισμών.
Ηεπικράτηση του ΕμανουέλΜακρόν αντανακλά τις μεταβολές και τις διεργασίες που πραγματοποιούνται στο σύνολο σχεδόν του κομματικού φάσματος. Η ήττα που υπέστη και η Κεντροδεξιά κάθε άλλο παρά τυχαία είναι. Η ισχυροποίηση της Λεπέν δεν συνιστά παροδικό φαινόμενο. Αποκαλύπτει ότι τα «υπόγεια ρεύματα» του εθνικισμού, του λαϊκισμού και του ακραίου συντηρητισμού διαπερνούν για τα καλά τη γαλλική κοινωνία. Και δυστυχώς εκδηλώνονται σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες με διαφορετικές εκφράσεις και χαρακτηριστικά.
Ολες οι προοδευτικές δυνάμεις της χώρας μας οφείλουν να αντιληφθούν ότι η αλλαγή, η ανανέωση και ο προσδιορισμός νέων πολιτικών αποτελούν ζωτική ανάγκη. Διαφορετικά θα βρεθούν κι αυτές στο περιθώριο των εξελίξεων. Ο κατακερματισμός, οι περιχαρακώσεις, οι αυταρέσκειες, οι μονομέρειες το μόνο που επιτυγχάνουν είναι η συντήρηση και η ανακύκλωση των αδιεξόδων στα οποία οδηγήθηκε η ελληνική Κεντροαριστερά. Η αποδέσμευση όλων μας από προσωπικές στρατηγικές και φιλοδοξίες καθίσταται εκ των ων ουκ άνευ για να επιχειρηθεί, έστω και καθυστερημένα, η ανασύνθεση της δημοκρατικής παράταξης.
Ο Λεωνίδας Γρηγοράκος είναι βουλευτής Λακωνίας της Δημοκρατικής Συμπαράταξης
