Βαθιά συντηρητικό. Αυτό ήταν, κυρίως, πέρα από βέβηλο ή βλάσφημο, το προχθεσινό εξώφυλλο του «Charlie Ebdo», με το σκίτσο του Εμανουέλ Μακρόν να ακουμπά το χέρι του στη φουσκωμένη κοιλιά τής υποτίθεται εγκύου 64χρονης συζύγου του και με τίτλο «Θα κάνει θαύματα». Τόσο συντηρητικό που το κάνει αδιάφορο ως αστείο. Μια κρυάδα χωρίς την παραμικρή επένδυση φαντασίας, ανατροπής ή λοξής ματιάς –βασικά συστατικά της σάτιρας -, με αποτέλεσμα το εν λόγω εξώφυλλο να μην είναι καν σάτιρα. Ανεμογκάστρι σάτιρας θα το έλεγα. Ποιος θα περίμενε να γελάσει το ακροατήριό του με ανέκδοτα για «Σάρες»; Κάτι γερομπαρμπάδες μου στο νησί και μάλιστα σε ατμόσφαιρα καφενείου, ο Λαζόπουλος την περίοδο που ανέπτυσσε το κόνσεπτ «γριές που πέρδονται» και ο Σεφερλής που κάτι μου λέει ότι θα υπάρχει σχετικό νούμερο στην επόμενη επιθεώρησή του στο Δελφινάριο.

Ας πάμε τώρα από την άλλη πλευρά. Εκεί όπου οι «ορφανοί» ιδεολογικά νεοαριστεροί που έχουν αναγάγει τους ισλαμιστές σε νέο προλεταριάτο και οι γενικώς αντιδραστικοί πανηγυρίζουν χαιρέκακα εναντίον όσων από εμάς είχαμε δηλώσει μετά τη δολοφονική επίθεση στα γραφεία του περιοδικού τον Ιανουάριο του 2015 «Je suis Charlie». Σαν να τους άκουγα να λένε χθες «Είστε και τώρα Charlie φιλελέδες;». Ακου λοιπόν κι εσύ τώρα νοητέ φίλε μου. Η ελεύθερη σκέψη που μου άφησε κληρονομιά ο Διαφωτισμός μού επιτρέπει με αυτόν που σήμερα ταυτίζομαι αύριο να διαφωνήσω. Μεθαύριο να ξανασυμφωνήσω και αντιμεθαύριο να ξαναδιαφωνήσω. Μάλλον όμως δεν θα το καταλαβαίνεις αυτό. Γιατί μεταξύ μας υπάρχει κάτι που λέγεται δόγμα. Κι αυτό θα μας χωρίζει εσαεί φιλαράκο.

Τελευταία Νέα