[Απλά μαθήματα αριμητικής] Βλέπουμε το χρέος, χάνουμε την ανάπτυξη

Για πολλούς λόγους, για να επανέλθει η κανονικότητα στη χώρα μας χρειάζεται μια δεκαετία ακόμη. Τι προϋποθέτει, κατ’ ελάχιστον, αυτό;Να αφήσει πίσω της, για πάντα, η ελληνική οικονομία τον εφιάλτη της μακροχρόνιας ύφεσης. Να πέσει η ανεργία σε επίπεδα κάτω του 10% από το23% που είναι σήμερα. Αλλά και να μειωθούν οι φόροι από τα υπερβολικά και δυσθεώρητα επίπεδα στα οποία βρίσκονται αφού τέτοιοι φορολογικοί συντελεστές σκοτώνουν την αποταμίευση και την κατανάλωση, ενισχύουν τη μαύρη εργασία και δυναμώνουν τη φοροδιαφυγή. Μόνο με ανάπτυξη θα απαγκιστρωθούμε από τα Μνημόνια, κάθε είδους και μορφής. Για να μπορεί η εκάστοτε δημοκρατικά εκλεγμένη ελληνική κυβέρνηση να ασκεί πολιτικές προσανατολισμένες, βεβαίως, στις κατευθύνσεις της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, χωρίς την ασφυκτική εποπτεία των δανειστών της.

Δεν είναι το ύψος του δημόσιου χρέους το μεγάλο εμπόδιο για να επιτύχει κάτι τέτοιο η Ελλάδα, συμφωνούν διεθνείς και εγχώριοι αναλυτές. Η χώρα μας έχει δανεισθεί από τους εταίρους της με ιδιαίτερα χαμηλά επιτόκια –κάτω από το 2% –που απολαμβάνουν μόνο χώρες υψηλής πιστοληπτικής διαβάθμισης. Και η όποια νέα ρύθμιση έρθει, για την οποία άλλωστε έχουν δεσμευθεί οι ευρωπαίοι δανειστές μας, θα εξασφαλίζει ότι, όχι μόνο τώρα αλλά και στο βάθος των επόμενων δεκαετιών, οι χρηματοδοτικές ανάγκες για την εξυπηρέτηση του χρέους δεν θα υπερβαίνουν το 15% του ΑΕΠ που θεωρείται επίπεδο ασφαλείας. Για αυτό συνθήματα του τύπου «αποφάσεις για το χρέος εδώ και τώρα για να βγει η χώρα από τα Μνημόνια» υπακούουν στο πολιτικό αφήγημα που έχει ανάγκη η σημερινή κυβέρνηση αλλά όχι στη σωστή ιεράρχηση στόχων και αποφάσεων που έχει άμεση ανάγκη η ελληνική οικονομία. Το αντίθετο, μάλιστα, αφού όπως προκύπτει από τις προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, λόγω της μεγάλης καθυστέρησης στην ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης με τους δανειστές για το πακέτο μέτρων και το χρέος, η ανάπτυξη φέτος θα είναι μικρότερη κατά 0,6% από την αρχικώς προβλεπόμενη. Και το χειρότερο: ούτε αποφάσεις για το χρέος πρόκειται να υπάρξουν τώρα, ούτε η χώρα θα βγει από τα Μνημόνια άμεσα.

Διεθνείς Οργανισμοί αλλά και η Τράπεζα της Ελλάδος συμφωνούν ότι κανένας άλλος στόχος δεν μπορεί να υποκαταστήσει την ανάγκη υψηλών ρυθμών ανάπτυξης της οικονομίας στα επόμενα χρόνια. Σύμφωνα με τις αναλύσεις τους, για να πέσει η ανεργία σε επίπεδα κάτω από το 10% χρειάζονται σταθερά υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης 3%-4% τουλάχιστον για τα επόμενα 7-8 χρόνια. Για να γίνει αυτό χρειάζονται ξένες επενδύσεις αφού το εγχώριο ποσοστό αποταμίευσης και το επίπεδο ρευστότητας των τραπεζών δεν επαρκούν για την κινητοποίηση ισχυρών εγχώριων επενδυτικών δυνάμεων. Ολοι συμφωνούν και η πρόσφατη εμπειρία έχει δείξει ότι αγορές οι οποίες μονοπωλούνται από τις ΔΕΚΟ (από την ενέργεια ώς τις μεταφορές και τις επικοινωνίες) κρύβουν μεγάλες ευκαιρίες ανάπτυξης, τις οποίες όμως το κράτος ούτε μπορεί, ούτε διαθέτει τα κεφάλαια να τις εκμεταλλευτεί. Εκεί επιβάλλεται να υπάρξουν τολμηρές αποφάσεις και συγκρούσεις. Στους τομείς όπου παρά τα τρία Μνημόνια, παραμένουν ακόμη κλειστοί στον ανταγωνισμό. Και σε μεγάλο βαθμό είναι η αιτία που η Ελλάδα βρίσκεται ακόμη στο τούνελ.