Η επιτυχής ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης για τη β’ αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος είναι το «εισιτήριο» για την ολοκλήρωση των προγραμμάτων οικονομικής, και όχι μόνο, επιτροπείας της χώρας και το «εξιτήριο» από τη μνημονιακή περίοδο. Μια περίοδο που η ελληνική κοινωνία πλήρωσε ακριβό τίμημα. Ανεργία, πτώση του βιοτικού επιπέδου, καταστροφή του κοινωνικού κράτους, απογύμνωση του παραγωγικού ιστού, ήταν ορισμένα από τα βασικά χαρακτηριστικά αυτής της περιόδου.

Εχω την άποψη πως αυτό το κόστος δεν ήταν αναγκαίο, επιβλήθηκε από τις ιδεοληψίες του νεοφιλελευθερισμού, τους διεθνείς συσχετισμούς και ανταγωνισμούς, την αδυναμία του πολιτικού συστήματος να αρνηθεί τον διαπλεκόμενο και εξουσιαστικό εαυτό του.

Σήμερα, έπειτα από σκληρή δουλειά και την υπομονετική στήριξη του λαού μας, βρισκόμαστε σε μια νέα κατάσταση. Το κλείσιμο της αξιολόγησης και η συγκεκριμενοποίηση της ρύθμισης του χρέους έχουν άμεσα αποτελέσματα, δημιουργούν νέες ευκαιρίες και απαιτήσεις.

Στα άμεσα αποτελέσματα συγκαταλέγονται η εδραίωση κλίματος σταθερότητας, η ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση με συνεπακόλουθο την αύξηση σταθερότητας του χρηματοπιστωτικού τομέα και «φρέσκο» χρήμα στην αγορά και επιτάχυνση εφαρμογής αναπτυξιακών σχεδίων.

Η νέα περίοδος έχει χρόνους και στόχους:

Εξοδος από τα Μνημόνια το καλοκαίρι του 2018.

Παραγωγική ανασυγκρότηση.

Αναδιανομή προς τους ασθενέστερους.

Πρακτικά πρέπει να στηριχθούμε στα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας, στον αγροτοδιατροφικό τομέα, τον τουρισμό, τις νέες τεχνολογίες, σε τομείς της βαριάς βιομηχανίας, τη ναυτιλία, τις κατασκευές, τον πολιτισμό και την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας.

Συγχρόνως, τα θετικά αποτελέσματα πρέπει να ενδυναμώνουν το κοινωνικό κράτος και ιδιαίτερα την Παιδεία και την Υγεία. Και τα αποτελέσματα της ανάπτυξης να μετρώνται αναφορικά με τη μείωση της ανεργίας.

Σε μια Ευρώπη που βρίσκεται μπροστά σε διλήμματα και σε μια ασταθή από πολέμους περιοχή, η Ελλάδα μπορεί να δώσει τον τόνο της σταθερότητας, της ειρήνης, της διεθνούς συνεργασίας και της δημοκρατίας. Και με αυτή την έννοια, η παραγωγική ανασυγκρότηση και το κοινωνικό κράτος, έχουν άμεση σχέση με την εθνική ασφάλεια.

Είναι καθαρό πως έχουμε αναλάβει μια σύνθετη προσπάθεια, όπου δημόσιος, ιδιωτικός και κοινωνικός τομέας της οικονομίας, πρέπει να λειτουργήσουν συνεργατικά και με αίσθημα ότι επιτελούν ένα έργο μεγάλων διαστάσεων με σύγχρονο περιεχόμενο.

Είναι εξίσου καθαρό, πως δεν πρέπει να επαναληφθούν λάθη του παρελθόντος. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως:

– Η δήθεν ευημερία με δανεικά δεν πρόκειται να επιστρέψει, ούτε πρέπει να είναι επιθυμητή.

– Η έξοδος από τη μνημονιακή περίοδο δεν μπορεί να οδηγήσει σε νέο αλόγιστο δανεισμό.

– Εχουμε κάνει πολλά για το κτύπημα της διαπλοκής και της διαφθοράς, όμως το φαινόμενο πρέπει να εκριζωθεί πρώτα απ’ όλα από την κοινωνική συνείδηση.

Τα παραπάνω είναι υπομνήσεις για τους παλαιότερους αλλά και σταθερές για τη νέα γενιά.

O Δημήτρης Βίτσας είναι αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Αμυνας

Τελευταία Νέα