Αναζήτηση
Χωρίς «αυτούς» ίσως να μην υπήρχαν οι ομάδες, αν όμως δεν υπήρχαν «αυτοί», όλα θα ήταν καλύτερα!
Οι οπαδοί, οι φανατικοί, οι παθιασμένοι, οι πωρωμένοι, οι ακραίοι, οι χούλιγκαν, η αιχμή του δόρατος των ποδοσφαιρικών ομάδων, των μπασκετικών, των πολιτικών…
Οι οπαδοί ήταν οι πρωταγωνιστές το περασμένο Σάββατο, στην πόλη όπου ρίχνει τη σκιά του το βουνό των Κενταύρων όταν ο ήλιος ανατέλλει.
Εκεί στον Βόλο, λίγο πριν από τη δύση «σκοτείνιασαν» τα πάντα. Οι φανατικοί, οι ακραίοι, οι αδίστακτοι, δεν είχαν ταξιδέψει για να παρακολουθήσουν ποδόσφαιρο, είχαν αφήσει τις πόλεις τους για να δηλώσουν την παρουσία τους με κάθε τρόπο και να αποπροσανατολίσουν.
«Το μέλος του πλήθους είναι ένας κόκκος άμμου ανάμεσα σε πολλούς άλλους, που το παρασύρει ο άνεμος. Τα συναισθήματα και τα βαθύτερα ένστικτα βγαίνουν στην επιφάνεια με τη βοήθεια της ανωνυμίας, αλλά και της καθοδήγησης των ηγετών της μάζας. Αυτοί είναι άνθρωποι της δράσης και όχι των λόγων και η δύναμη της θέλησής τους μόνο μπορεί να παρασύρει τη μάζα προς την κατεύθυνση που θέλουν. Η μάζα καθίσταται συμπαγής όσο πιο φυλετικά ομοιογενής είναι», γράφει ο Γκουστάβ Λε Μπον στο βιβλίο του «Ψυχολογία των Μαζών».
Η φυλετική ομοιογένεια έγκειται στην οπαδική προσέγγιση προς μια ομάδα, του ΠΑΟΚ ή της ΑΕΚ στην προκειμένη περίπτωση. Οι στρατοί των οπαδών χειραγωγούνται από τους ταγούς τους. Οι ηγέτες αναδεικνύονται μέσα από μάχες στην εξέδρα, μέσα από επιλογές των υψηλά ισταμένων στην ομάδα, μέσα από την επιρροή τους στους «χαμηλόβαθμους», για να μην πούμε χαμηλότερης νοημοσύνης, συνοδοιπόρους τους!
Οι ηγέτες διατάσσουν, είτε άμεσα, είτε διά μηνυμάτων, είτε διά τηλεοπτικών εκπομπών. Οι πνευματικοί ηγέτες των οπαδών –ύβρις η επιλογή της λέξης πνεύμα –«δείχνουν» και οι μικρόνοες, συνήθως υπό την επήρεια ουσιών, «στρατιώτες» ξεχύνονται στη μάχη με αυταπάρνηση για την ομάδα τους.
«Στην προϊστορία, συναντάται ο σχηματισμός της αρχέγονης μάζας και της πρωτόγονης ορδής» επισημαίνει ο Φρόιντ. Και από την προϊστορία καταλήγουμε στις ιστορίες ποδοσφαιρικής υπερβολής.
«Γιατί», διερωτάται ο απλός, ανυποψίαστος φίλαθλος, γιατί τέτοιο μίσος, τόσο αίμα; Απάντηση; Από τον Νόαμ Τσόμσκι, τον διάσημο αμερικανό γλωσσολόγο: «Το θεμελιώδες στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής που έγκειται στην εκτροπή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές…».
Η απόσπαση της προσοχής!
Στην Ελλάδα των Μνημονίων και της ατέλειωτης κρίσης, είναι σημαντικό για τους κρατούντες να αποσπάται η προσοχή του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα.
Το ποδόσφαιρο παρέχει τη δυνατότητα του αποπροσανατολισμού των μαζών. Οι επεισοδιακές αναμετρήσεις μαγνητίζουν το ενδιαφέρον των πολιτών και δεν επικεντρώνονται σε κρίσιμες λεπτομέρειες που «νομοθετούνται» πίσω από το προπέτασμα καπνού και των αιματοχυσιών στις προ-ποδοσφαιρικές πολεμικές επιχειρήσεις.
Επρεπε να γίνει ο τελικός του Κυπέλλου για όλους αυτούς τους λόγους. Αλλωστε το Survivor δεν μεταδίδεται Σαββάτο, κάτι έπρεπε να αγκιστρώσει την προσοχή των «σκεπτόμενων». Το δόλωμα ήταν οι φανατικοί. Τα ψάρια ήταν οι αφελείς. Οι «ψαράδες» είναι ίδιοι παντού και πάντοτε. Και το δόλωμα γνωρίζουν να διαχειρίζονται άριστα και τα ψάρια να τα αφήνουν να σπαρταράνε έξω από το στοιχείο τους και να τα πουλούν πανάκριβα στις αγορές. Οι «ψαράδες» είναι οι μόνοι που δεν έχασαν ποτέ. Οσο υπάρχουν κοπάδια για δόλωμα κι όσο υπάρχουν κοπάδια ψαριών που τσιμπάνε, αυτοί θα θησαυρίζουν!
Στον βυθό του Βόλου ο Γιάννης ο Γκάμαρος, ο ψαράς του Καρκαβίτσα, έπιασε κάποτε το φημισμένο γιούσουρι. Στο Πανθεσσαλικό του Βόλου ο «πονηρός ψαράς» έπιασε τη συνείδηση εκατοντάδων ανυποψίαστων πολιτών. Θέλουν τέχνη η πολιτική και το ψάρεμα, είναι η αλήθεια!
Για την ιστορία, αναζητήστε το τέλος στο «Γιούσουρι»…
