Κριστίνα Κίρσνερ δεν τα πήγαινε ποτέ καλά με τους εισαγγελείς. Ο εισαγγελέας, για παράδειγμα, που ερευνούσε κάποτε τη χρηματοδότηση της προεκλογικής της εκστρατείας υποχρεώθηκε σε παραίτηση. Ενας άλλος είχε ακόμη χειρότερη τύχη. Γιατί αυτός είχε κάνει το λάθος να την κατηγορήσει ότι προσέφερε κάλυψη στους ιρανούς αξιωματούχους που ήταν ύποπτοι για την πλέον αιματηρή επίθεση που είχε σημειωθεί ποτέ στην Αργεντινή –ήταν στην έδρα της Αργεντινοϊσραηλινής Ενωσης το 1994 και είχαν χάσει τη ζωή τους 85 άτομα. Αλλά δυο ημέρες πριν καταθέσει στη Βουλή βρέθηκε στο μπάνιο του διαμερίσματός του στο Μπουένος Αϊρες μέσα σε μια λίμνη αίματος.
Ολα αυτά συνέβησαν πριν από τρία χρόνια. Αλλά η πρώην πρόεδρος δεν έχει ξεμπερδέψει με τις δικαστικές Αρχές. Για να έρθει στην Ελλάδα έπειτα από πρόσκληση του ΣΥΡΙΖΑ και να μιλήσει στο Μέγαρο Μουσικής με θέμα «Κρίση της Δημοκρατίας και αγώνες για κοινωνική δικαιοσύνη: Η εμπειρία της Λατινικής Αμερικής» χρειάστηκε να πάρει ειδική άδεια εξόδου από τη χώρα της καθώς αντιμετωπίζει κατηγορίες για διαφθορά. Στην ομιλία της, πάντως, δεν παρέλειψε να σημειώσει ότι με την ανάληψη της προεδρίας από τον σύζυγό της Νέστορ Κίρσνερ το 2003 ξεκίνησε ένας «ενάρετος κύκλος» για την Αργεντινή. Ο οποίος πιθανότατα θα συνεχιζόταν εάν η Βουλή της χώρας ικανοποιούσε το αίτημά της και άλλαζε το Σύνταγμα ώστε να μπορέσει να θέσει υποψηφιότητα η ίδια και για μια τρίτη προεδρική θητεία.
Η πρόταση δεν πέρασε και η Αργεντινή δεν ταλαιπωρήθηκε και θεσμικά εκτός από οικονομικά. Η Κριστίνα Κίρσνερ ήρθε τελικά στην Ελλάδα ως ιδιώτης και αφού είχε κυβερνήσει τη χώρα της πρώτα στο πλευρό του συζύγου της ως δραστήρια πρώτη κυρία την περίοδο 2003-2007 και στη συνέχεια ως πρόεδρος από το 2007 έως το 2015. Σε αυτήν την οκταετία, είχε μια ευτυχή πρώτη τετραετία και μια μάλλον απογοητευτική δεύτερη. Γιατί εάν είναι αλήθεια ότι στις εκλογές του 2011 πήγε με τη δημοφιλία της στα ύψη του 65% και πλέον, είναι εξίσου αλήθεια ότι τα ποσοστά της αποδοχής της κατέρρευσαν πολύ σύντομα στο 20% μετά. Η βασική αιτία ήταν ο φόρος που επέβαλε η κυβέρνησή της στις εξαγωγές σόγιας. Ούτως ή άλλως, πάντως, το «αργεντίνικο θαύμα» της οικονομικής ανάπτυξης μετά τη βίαιη χρεοκοπία στις αρχές του αιώνα είχε αρχίσει να θολώνει. Η πολιτική του αδύναμου πέσος είχε φτάσει στα όριά της. Η ανασφάλεια επέστρεφε και πάλι στους δρόμους του Μπουένος Αϊρες.
Στο μεταξύ η Αργεντινή είχε ζήσει μια καλή οκταετία. Και μπορεί οι φήμες να έλεγαν ότι στο διάστημα αυτό το ζεύγος Κίρσνερ είχε τριπλασιάσει την ήδη μεγάλη περιουσία του, αλλά ελάχιστη σημασία είχε για τους ψηφοφόρους. Στο κάτω κάτω η Κριστίνα πενθούσε τον ξαφνικό θάνατο του συζύγου της το 2010. Και η πρόεδρος το έζησε βαθιά αυτό το πένθος: στον περίπου έναν χρόνο που μεσολάβησε από τον θάνατό του έως τις εκλογές του 2011 φορούσε μόνο μαύρα. Ολες εκείνες τις φορές που είχε αναφερθεί δημοσίως στον πόνο που της είχε προκαλέσει η απώλεια του ανθρώπου της προτιμούσε το «Εκείνος». Η πάντα ευαίσθητη στα προσωπικά δράματα της εξουσίας Αργεντινή θρήνησε μαζί της. Εκλαψε τον πρόεδρο που έβγαλε τη χώρα από την κρίση και απάλλαξε την πρόεδρο από τον απαξιωτικό χαρακτηρισμό «Εβίτα με μπότοξ». Τέλος και οι συγκρίσεις με την Ιμέλντα Μάρκος, την πρώτη κυρία των Φιλιππίνων, για τη λατρεία της με τα παπούτσια –ούτως ή άλλως, με τον Ρώσο Βλαντίμιρ Πούτιν και τον Τούρκο Ταγίπ Ερντογάν που άλλαξαν το Σύνταγμα της χώρας τους για να συνεχίσουν να κυβερνούν δεν την είχε συγκρίνει κανείς. Αντίθετα, έλεγαν διάφορα για τα πανάκριβα ταγιέρ που φορούσε, αλλά μόνο μια φορά το καθένα, ή για τις ακόμη πιο ακριβές τσάντες της ή τα μεταξένια σεντόνια που απαιτούσε στα ταξίδια της στο εξωτερικό.
Να ζήτησε μεταξένια σεντόνια και στο ταξίδι της στην Αθήνα; Δεν αποκλείεται. Γιατί μπορεί η Κριστίνα Κίρσνερ να πόνταρε από μικρή στο (σωστό) άλογο του περονισμού, όταν και γράφτηκε ως φοιτήτρια της Νομικής στη Juventud Universitaria Peronista, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ήταν το καλομαθημένο κορίτσι μιας μεγαλοαστικής οικογένειας. Και μπορεί να μην έχει δει κανένας απολύτως το πτυχίο της, όμως αυτό δεν την εμπόδισε να εργαστεί ως δικηγόρος μαζί με τον πρώην συμφοιτητή της και μετέπειτα σύζυγό της Νέστορ στην επαρχία Σάντα Κρουζ όπου η Κριστίνα έγινε κυρίως γνωστή για την αγάπη της στην πολυτέλεια. Εκεί ο Νέστορ έγινε κυβερνήτης πριν επιστρέψει στο Μπουένος Αϊρες για να διεκδικήσει ως εκλεκτός των περονιστών την εξουσία και να αφήσει τη δική του σφραγίδα με έναν -ισμό που είχε το δικό του όνομα: τον κιρσνερισμό.
Η Κριστίνα αποδείχθηκε άξια διάδοχος παρά την γκρίνια των ορθόδοξων περονιστών ότι η στροφή του ζεύγους προς τα αριστερά πρόδιδε το πνεύμα του περονισμού, ο οποίος υποτίθεται ότι κρατάει ίσες αποστάσεις από τα δυο μεγάλα ιδεολογικά ρεύματα. Ούτως ή άλλως δεν έχει σημασία. Σε συνέντευξή του με αφορμή τα 50 χρόνια από τη γέννηση της Μαφάλντα, ο δημιουργός της, Κίνο, έλεγε ότι το μεγάλο πρόβλημα της χώρας του ήταν ακριβώς αυτό, ο περονικός λαϊκισμός. Αλλά άντε να το εξηγήσει αυτό στον ΣΥΡΙΖΑ.
