Ιδιαίτερα προνοητική αποδεικνύεται η Πενσιλβάνια. Η αμερικανική πολιτεία απαγορεύει διά νόμου στις νοικοκυρές να κρύβουν τη σκόνη κάτω από τα χαλιά.
Ο ορισμός της «σκόνης» έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Πρόκειται για μια μάζα που αποτελείται από λεπτά σωματίδια σε στερεή κατάσταση, τα οποία όμως δεν ενώνονται μεταξύ τους. Μπορεί δε να παραχθεί από τη σύνθλιψη μεγαλύτερων σωμάτων ή και από τη φθορά της εξωτερικής τους επιφάνειας.
Αρκεί να περάσουμε με το δάχτυλο την επιφάνεια της ελληνικής κοινωνίας για να αντιληφθούμε το πόσο σκονισμένη είναι.
Κάθε πτυχή της, κάθε γωνιά της, κάθε έκφρασή της.
Από τους χουλιγκάνους των γηπέδων, την ποινικοποίηση των απόψεων που ξεφεύγουν από τις συντηρητικές νόρμες μέχρι τη Βουλή των χειροδικιών.
Το εντυπωσιακό του πράγματος ωστόσο είναι η αντίσταση του πολιτικού κόσμου στις αλλεργίες που μπορεί να προκαλούν τα ακάρεα που κρύβονται στη σκόνη.
Πάρτε για παράδειγμα τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Ανδρέα Λοβέρδο, ο οποίος ευχήθηκε να μην υπάρχει το βίντεο της επίθεσης των χρυσαυγιτών στον Νίκο Δένδια γιατί η χώρα κινδυνεύει να εξευτελιστεί.
Δανειζόμενος τη συγκεκριμένη συλλογιστική, θα έπρεπε να ευχηθούμε κάτι αντίστοιχο και για τα επεισόδια στον Βόλο.
Η Βουλή δεν είναι Βατικανό. Δεν λειτουργεί ως κράτος εν κράτει. Αποτελεί το κέντρο παραγωγής αντισωμάτων για την κοινωνία. Αλλά όσο υπολειτουργεί τόσο θα υπάρχουν φαινόμενα σαν του Βόλου. Ολα έχουν την εξήγησή τους.