Δυστυχώς η έννοια της ανάθεσης που κυριαρχεί στην ελληνική κοινωνία μπορεί να σε στείλει παντού. Χιλιάδες συμπολίτες μας από τότε που η κρίση βάθυνε αποφάσισαν να πράξουν τιμωρητικά για το πολιτικό σύστημα. Αποφάσισαν να στείλουν ένα τμήμα της πάνω πλατείας των πάλαι Αγανακτισμένων –και ένα μόνο τμήμα, και το τονίζουμε –εντός της Βουλής. Και ένα όχι οποιοδήποτε, αλλά αυτό της Ακροδεξιάς. Μέχρι το 1997 και τη δολοφονική επίθεση στον φοιτητή Δημήτρη Κουσουρή, οι παραπάνω ήταν γραφικοί νοσταλγοί της χούντας και του Μεταξά. Ανθρωποι περιθωριακοί, συνωμοσιολόγοι, που κρύβονταν στο ημίφως των πράξεών τους. Κανείς ποτέ δεν πίστευε ή δεν διέκρινε πως το αβγό του φιδιού θα έσπαγε με κρότο και με επιταχυντή το σοκ της κρίσης. Κι όμως, σήμερα που μιλάμε η Ακροδεξιά διατηρεί δυνάμεις σε όλες τις λαϊκές γειτονιές λεηλατώντας το έδαφος της Αριστεράς και του προοδευτικού χώρου. Διατηρεί κοινοβουλευτική δύναμη. Τιμωρεί τους θεσμούς, αξιοποιώντας τους.

Χθες για άλλη μια φορά οπτικοποίησε τον θυμό και το θράσος της επιτιθέμενη σε έναν βουλευτή δημοκρατικού κόμματος. Θα μπορούσε να είναι σχέδιο. Επίδειξη πυγμής και βίας. Εξοικείωση με την αυτοδικία. Αυτό που μέρος της κοινωνικής Ακροδεξιάς ζητούσε και ζητάει εναντίον του «σάπιου πολιτικού συστήματος» λαμβάνει χώρα εντός Βουλής. Τι πιο καλό για την κοινωνία του θεάματος;

Οι πολιτικοί του δημοκρατικού τόξου οφείλουν από την άλλη να καταλάβουν ή να θυμηθούν κάτι. Πως το περιβάλλον που εκτρέφει τον φασισμό είναι συχνά οι κοινωνίες του θρυμματισμένου κοινωνικού ιστού. Η κρίση εμπιστοσύνης στα κόμματα –αυτές τις θεσπισμένες εκφράσεις ιδεών και πράξεων. Η κρίση στη Δικαιοσύνη. Και γενικά ένα περιβάλλον όπου οι τράπεζες ή το κράτος κυνηγάει τον μεροκαματιάρη και αθωώνει τον δυνατό.

Ας θυμηθούν επίσης όλοι μαζί πως το ακίνητο έδαφος του Μνημονίου και της επιτροπείας συμβάλλει σε τερατογενέσεις. Η χλιαρή κινηματική αντίδραση του λαού σήμερα δεν ταυτίζεται με τη συνολική αμφισβήτηση που υπογείως αιμοδοτεί το μαύρο ρεύμα. Η εικόνα των ακροδεξιών μαινόμενων εντός Βουλής δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό. Είναι η επαναλαμβανόμενη τελετουργία υπενθύμισης της παρουσίας μιας πολιτικής δύναμης που φαίνεται να έχει εγκατασταθεί μόνιμα στο πολιτικό και κοινωνικό σκηνικό.

Τελευταία Νέα