Αρχή σοφίας, ονομάτων επίσκεψις: πώς γράφετε στα ελληνικά το όνομα EmmanuelMacron; Εμμανουέλ, Εμανουέλ, ή μήπως Εμμανυέλ όπως είδα να το έχει καταγράψει η ελληνική Wikipedia; Αλλά γιατί όχι Εμμανουήλ; Ή μήπως Μανώλης –ή Μανόλης; Και πώς πρέπει να γράφουμε την TheresaMay; Αλλοι γράφουν Τερέζα, άλλοι Τερίζα, κάποιοι Τερίσα –που μου φαίνεται είναι και το πιο κοντινό στην αγγλική εκφορά του ονόματος. Αλλά δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι το λέει με τον ίδιο τρόπο το BBC και κάποιος σταθμός της Ουαλίας (ή της Ουέιλς; ή της Γουέιλς;). Αλλά γιατί όχι Θηρεσία, αφού από την εποχή της αυτοκράτειρας Μαρίας Θηρεσίας έτσι ελληνοποιούνταν οι βασίλισσες και πριγκίπισσες που ονομάζονταν Maria Theresaή Maria Theresia;

Πρόκειται για θέμα που προσφέρεται για καβγάδες μεταξύ των μεταφραστών. Αν ακολουθούμε την αρχή της «απλογράφησης» –γράφουμε δηλαδή το όνομα όσο πιο απλά γίνεται με βάση την προφορά του στη δική του γλώσσα, που είναι και ο επίσημος τριανταφυλλιδικός κανόνας –τότε ο Emmanuel θα πρέπει να γίνει μάλλον Εμανιέλ και η Theresa μάλλον Τερίσα. Αλλά υπάρχουν και αυτοί (λίγοι) που υποστηρίζουν την αρχή της «αντιστρεψιμότητας» –το γράφουμε δηλαδή με τρόπο που να μπορεί να κατανοηθεί πώς είναι η γραφή του ονόματος στο λατινικό αλφάβητο –οπότε θα πρέπει μάλλον να γράφονται Εμμανουέλ και Τερέσα. Τη λύση της «μετάφρασης», δηλαδή να πούμε Εμμανουήλ (ή και Μανώ(ό)λη) τον Emmanuel και Θηρεσία την Theresa, μάλλον δεν την υιοθετεί κανείς πια. Παραδοσιακά, πριν καθιερωθεί η γραμματική Τριανταφυλλίδη και πριν τα οπτικοακουστικά μέσα παγκοσμιοποιηθούν (και κάθε δημοσιογράφος ακούει πώς προφέρουν οι ξένοι σταθμοί τα ονόματα),οι μεταφραστές ακολουθούσαν κατά κανόνα την αρχή της αντιστρεψιμότητας.

Μπορεί αυτή η πολυμορφία να μην ενοχλεί πολλούς, όπως ενοχλεί εμένα. Αλλά αν ενοχλεί, δύο λύσεις υπάρχουν: ή θα χρησιμοποιήσουμε (κατά την αντίστροφη φορά) το διεθνές πρότυπο με το οποίο μεταγράφονται τα ελληνικά ονόματα σε λατινικούς χαρακτήρες στα επίσημα έγγραφα (διαβατήρια, π.χ.) –ή θα γράφουμε τα ονόματα στο λατινικό αλφάβητο. Προσωπικά, είμαι υπέρ αυτής της λύσης –όσο και αν φαίνεται περίεργο, αποτελεί την καλύτερη άμυνα απέναντι στα γκρίκλις: η «φωνητική γραφή» τα προωθεί. Στον προφορικό λόγο αλλιώς θα τα λέμε τα ονόματα όποιο σύστημα και αν ακολουθήσουμε –αλλά μήπως και τώρα δεν γράφουμε «Κυριάκος» και λέμε «Κιργιάκος»;

Βεβαίως, αν θέλουμε να συνδηλώσουμε και προσωπικές συμπάθειες/αντιπάθειες αλλά και τις πολιτικές απόψεις των δύο, εγώ θα χρησιμοποιούσα το θερμό λαϊκότροπο Μανώλης Μακρόν και το ψυχρό αυτοκρατορικό Θηρεσία Μέι.

Τελευταία Νέα