Κρεμόμαστε όλοι από τα χείλη του Σόιμπλε. Οχι μόνο εμείς, αλλά όλοι οι Ευρωπαίοι και οι Γάλλοι κι ο Μακρόν. Ολοι χαρήκαμε για την εκλογή του, όχι τυχαία. Τι πρότεινε ο Μακρόν ως φανατικός ευρωπαϊστής; Να υπάρξει κοινός υπουργός Οικονομικών και Κοινοβούλιο των χωρών του Eurogroup. Θεμιτό; Θεμιτότατο! Δεδομένων των δυσκολιών που περνάει η ΕΕ, θα ήταν ένα ουσιαστικό βήμα και μάλιστα στα πλαίσια των διαφορετικών ταχυτήτων όπως έχει μισοαποφασιστεί. Τι απάντησε ο Σόιμπλε; Οτι τέτοιες ιδέες δείχνουν ελαφρότητα, το πολύ –είπε –να μαζεύονται οι νυν ευρωβουλευτές των χωρών του Eurogroup και να λένε τη γνώμη τους. Τέτοια παραχώρηση!
Ποια η αντίδραση των άλλων παραγόντων της ΕΕ; Σιγή ιχθύος. Τα κεφάλια μέσα. Απεφάνθη ο αρχηγός! Γιατί ο Σόιμπλε είναι ο τοποτηρητής των Αγορών, υπουργός Οικονομικών της πιο ισχυρής χώρας της Ενωσης.
Οταν η Γερμανία ήταν σε δύσκολη οικονομική θέση, και δεν αναφερόμαστε στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά στην επανένωσή της επί καγκελαρίας Κολ, τότε όλοι οι Ευρωπαίοι με επικεφαλής τη Γαλλία έσπευσαν να βοηθήσουν. Τώρα; Α, τώρα άλλαξαν τα πράγματα, η Γερμανία είναι ισχυρή κι ο Σόιμπλε άλλα επιθυμεί.
Η Ευρώπη ως πολιτικο-κοινωνικός χώρος είναι ο καλύτερος στην υφήλιο. Πολιτισμός, επίπεδο ζωής, σεβασμός ανθρωπίνων αξιών και δικαιωμάτων. Μόλις τον περασμένο αιώνα υπήρξε θέατρο δύο παγκόσμιων πολέμων! Χάρις σε κάποια φωτεινά μυαλά προχώρησε μεταπολεμικώς στην οικονομική και πολιτική ένωσή της. Αυτή που σήμερα κινδυνεύει.
Η παγκοσμιοποίηση που εφευρέθηκε από τα διεθνή οικονομικά κέντρα (ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο), ξεπερνά την ΕΕ και τη διαλύει. Οι Αγορές θέλουν παγκοσμιοποίηση του κεφαλαίου και δεν πιστεύουν ότι χρειάζεται καμιά Ενωμένη Ευρώπη ως ισχυρή πολιτικο-οικονομική οντότητα. Γι’ αυτό και μεθοδικά εμποδίζουν την πραγμάτωσή της.
Στον λάκκο αυτό έπεσε η ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ, φιλελεύθεροι και σοσιαλιστές. Ετσι και με πρώτο ρόλο τη Γερμανία που επιδιώκει τη διατήρησή του, υπάρχει μια οιονεί ένωση κυρίως οικονομική, ευάλωτη πολιτικά σε κάθε χτύπημα των λαϊκιστικών ακροδεξιών δυνάμεων. Φτάσαμε στο σημείο να έχει απογυμνωθεί η πολιτική από το κοινωνικό και ιδεολογικό της περιεχόμενο και να διαγκωνίζεται με βάση το διώνυμο συστημικοί – αντισυστημικοί. Τέτοια επιτυχία!
Ο στόχος για την εξουσία του χρήματος υπερίσχυε πάντα παντός άλλου. Τα υπόλοιπα ήταν και είναι προσχήματα για να φτάσουμε εκεί. Αυτό συμβαίνει και στην πολιτισμένη εποχή μας. Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό (και τον Μακρόν!).
Ο Τηλέμαχος Χυτήρης είναι πρώην υπουργός
Τελευταία Νέα