Πολλές τάσεις

Λες και μαδούν τη μαργαρίτα στον Ολυμπιακό αναφορικά με το ποιος θα κρατήσει το τιμόνι του προπονητή την προσεχή σεζόν. Τα ονόματα πολλά και το ζητούμενο είναι πως μιλάμε για διαφορετικές σχολές.

Να δούμε τα δεδομένα; Στο Λιμάνι δεν απορρίπτουν τον Λεμονή, γιατί όντως έκανε ικανοποιητική δουλειά και ουδείς μπορεί να του χρεώσει τον αποκλεισμό από την ΑΕΚ στο Κύπελλο. Αλλά παράλληλα κοιτούν και επιλογές από την ευρωπαϊκή αγορά. Αραγε, υπάρχει σαφές πλάνο ή κυρίως οι ατζέντηδες προωθούν τους δικούς τους και προτείνουν εναλλακτικές λύσεις;

Οι Καρεμπέ – Μοντεστό θα ήθελαν έναν συμπατριώτη τους για τον πάγκο, άρα το γαλλικό μοντέλο δεν μπορεί να εγκαταλειφθεί. Ωστόσο, τα υψηλά κλιμάκια της διοίκησης αρέσκονται σε επιλογές από την ιβηρική χερσόνησο. Αν θέλουμε να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, σε ονόματα τύπου «Μάρκο Σίλβα», με την έννοια ότι επιθυμούν κάποιον να κάνει ένα βήμα παραπάνω στην καριέρα του, να βλέπει τον Ολυμπιακό ως εξέλιξη στην πορεία και να έχει προοπτική για το μέλλον. Και βέβαια υπάρχουν και όσοι κοιτούν τους πρώην άσους που επιδιώκουν να βάλουν το όνομά τους στις λίστες με τους νέους προπονητές και πρέπει από κάπου να αρχίσουν την καριέρα τους. Από αυτή τη μεγάλη δεξαμενή θα διαλέξει ο Ολυμπιακός.

Σημεία αναφοράς

Υπάρχουν κάποιοι αθλητές που σε βάθος χρόνου αποδεικνύουν ότι η μετακίνησή τους άξιζε τον κόπο και με απλά λόγια αλλάζουν την πορεία της Ιστορίας. Ας μην μακρηγορούμε. Τέτοιος είναι ο Σπανούλης που έφερε τον Ολυμπιακό σε μονοπάτια ευτυχίας σε μόνιμη βάση από το 2010 και δώθε. Ή, παλαιότερα, ο Φασούλας που μετακόμισε στον Πειραιά το ’93 και γιόρτασε τίτλους και ευρωπαϊκές διακρίσεις. Στο γυναικείο πόλο, τέτοιας σπουδαιότητας μεταγραφή ήταν αυτή της Αλεξάνδρας Ασημάκη το 2014 από τη Βουλιαγμένη στον Ολυμπιακό. Οχι μόνο γιατί στο Λιμάνι απέκτησαν την κορυφαία φουνταριστή, αλλά και διότι τη στέρησαν από τον ΝΟΒ, το αντίπαλον δέος τους. Στη σειρά των τελικών και δη στο τελευταίο παιχνίδι, η Ασημάκη ήταν καταπληκτική, υπέγραψε την ανατροπή και μαζί πανηγύρισε ξανά τον τίτλο του πρωταθλητή.

Επιστροφές

Ουδέποτε η στήλη έκρυψε την αδυναμία της σε ιστορικές ομάδες του παρελθόντος. Είτε γιατί οι θύμησες είναι πολλές είτε γιατί το βάρος της φανέλας παραμένει ασήκωτο, τα βαριά χαρτιά αποτελούν το αλατοπίπερο των πρωταθλημάτων. Πολύ απλά γιατί τέτοιες ομάδες διαθέτουν προσωπικότητα. Το Σαββατοκύριακο που πέρασε, σε δύο γεγονότα έπεσε το μάτι μας: αφενός το Αιγάλεω νίκησε σε ματς-μπαράζ τον Χαραυγιακό και συνεπώς, ύστερα από περιπλάνηση χρόνων στην άγονη γραμμή των αθηναϊκών πρωταθλημάτων, γυρίζει στη Γ’. Οσο για τον Απόλλωνα, κάθε μέρα που περνά πλησιάζει περισσότερο στον αντικειμενικό του στόχο, την επάνοδο στο κλαμπ των ισχυρών. Ελπίδα όλων τα λάθη που έκαναν παράγοντες ή στελέχη των ομάδων να αποτελέσουν οδηγό για το μέλλον.
Απώλεια

Φεύγουν ένας ένας οι ποδοσφαιριστές που έκαναν το Τριφύλλι να ανθίσει τις προηγούμενες δεκαετίες. Προ καιρού ήταν ο Πανάκης, τώρα πέθανε ο Πυτιχούτης. Μέσος – εργάτης, τα έδινε όλα για την ομάδα, κατέκτησε πέντε τίτλους πρωταθλήματος και συνέβαλε τα μέγιστα στην αήττητη πορεία τού ’64. Μεγάλωσε στον Παναθηναϊκό, μεγάλωσε και η ομάδα μαζί με τον αξέχαστο Ζαχαρία.