Το χθεσινό επεισόδιο στη Βουλή υπενθύμισε τη μελαγχολική Δημοκρατία μας. Τους ορατούς κινδύνους που τη δυναμιτίζουν. Και τα όρια της αυτοπροστασίας του πολιτεύματος, τουλάχιστον από τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου. Οχι, εδώ δεν σηκώνει αμφισβήτηση και μισόλογα. Η καταδίκη της Χρυσής Αυγής με την υπόδικη ηγεσία είναι επιβεβλημένη. Κι αυτό αφού το σημερινό πολίτευμα δεν χαρίστηκε σε κανέναν. Είναι κεκτημένο δεκαετιών. Είναι αποκρυστάλλωμα της εμπέδωσης συλλογικών συμπεριφορών και δικαιωμάτων. Και η Βουλή, που ορισμένοι νομίζουν πως μπορούν να τραυματίζουν ή να σπιλώνουν με τις βίαιες πράξεις τους, είναι ο ναός της Δημοκρατίας. Η υλική βάση και έκφραση της αντιπαράθεσης των ιδεών. Κι όμως, αυτό ακριβώς το περιβάλλον φαίνεται πως είναι ευάλωτο.
Το αίσθημα ατιμωρησίας μοιάζει να αποθρασύνει περαιτέρω την εγκληματική οργάνωση που υποδύεται το κόμμα και συνεχώς δοκιμάζει τα όρια της Δημοκρατίας. Η επιχείρηση να δίνει επίσης χαρακτήρα σόου στη βία που παράγει και αναπαράγει αποτελεί και μια άγρια υπενθύμιση πως πλέον δεν αποτελεί μια περιθωριακή ομάδα, αλλά έχει φτάσει στα έδρανα της Βουλής και μάλιστα εκφωνεί τον ναζιστικό της λόγο με όρους νομιμοποίησης.
Η απομόνωση και η καταδίκη τέτοιων πράξεων όπως της χθεσινής, αποτελεί μια αυτονόητη εκκίνηση από την άλλη, για να περιφρουρηθεί όλο μας το πολίτευμα. Σήμερα που βιώνουμε κρίση εμπιστοσύνης στο πολιτικό μας σύστημα είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίο να υπερασπιστούμε τους θεσμούς. Ο φασισμός δεν θα περάσει!
