Οι 941 σελίδες του «εφαρμοστικού νόμου» που κατατέθηκαν νύχτα Σαββάτου στη Βουλή δεν είναι απλώς ένα 4ο Μνημόνιο με σχεδόν 5 δισ. πρόσθετα μέτρα.
Είναι ένα έκτρωμα.
Το οποίο θέτει ένα κορυφαίο πολιτικό ζήτημα: τι συνέβη και η δεύτερη αξιολόγηση του προγράμματος 2015-2018 κατέληξε σε ένα νέο πρόγραμμα 2017-2021;
Ποιος επέτρεψε να συμβεί; Με ποια λογική έγινε δεκτό; Πώς αναλαμβάνουν δεσμεύσεις για μετά τη θητεία τους;
Υποθέτω ότι οι ευθύνες αυτής της αδιανόητης εξέλιξης θα τεθούν και θα διερευνηθούν σε όλα τα επίπεδα. Οτι η αντιπολίτευση θα το απαιτήσει και θα το υποσχεθεί.
Η εκτρωματική λογική της συμφωνίας επικεντρώνεται σε τρία κυρίως επίπεδα –και σε δεκάδες άλλα, αλλά ας μείνουμε στα βασικά…
Πρώτον, στη νομοθέτηση μέτρων «υπό αίρεση». Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός το χαρακτήρισε προ τετραμήνου «ξένο προς το ελληνικό Σύνταγμα», «ξένο προς τους κανόνες της δημοκρατίας» και «ξένο προς το ευρωπαϊκό κεκτημένο».
Δεύτερον, η εκτίμηση για την πορεία της οικονομίας ανατίθεται αποκλειστικά στο ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
«Ο υπουργός Οικονομικών δημοσιεύει στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ανακοίνωση στην οποία περιέχονται τα συμπεράσματα της ανωτέρω εκτίμησης» (άρθρο 15).
Τέτοια ξεφτίλα!
Τρίτον, η Ελλάδα απεδέχθη ένα βαρύτατο πρόγραμμα 2017-2021. Τι πήρε σε αντάλλαγμα; Ενα ευχολόγιο για το χρέος;
Ο Πρωθυπουργός είπε πως αν δεν υπάρξει ελάφρυνση του χρέους, τα μέτρα δεν θα εφαρμοστούν. Παραμύθια. Πουθενά δεν υπάρχει τέτοια πρόβλεψη –το βεβαίωσε κι ο υπουργός Οικονομικών…
Και φτάνω στο κορυφαίο.
Στο προσχέδιο συμφωνίας που κατατέθηκε στο γερμανικό Κοινοβούλιο και διέρρευσε στη «Handelsblatt» αναφέρεται ρητά ότι η κυβέρνηση δεσμεύεται πως όσα συμφωνήθηκαν θα εφαρμοστούν, ακόμη κι αν κριθούν αντισυνταγματικά.
Θέλω να ελπίζω ότι αυτή η ρήτρα θα έχει διαγραφεί έως την ολοκλήρωση της συμφωνίας στο Eurogroup. Διαφορετικά η κυβέρνηση εμφανίζεται να συναινεί στην κατάλυση της εσωτερικής έννομης τάξης.
Κι αυτό, όπως αντιλαμβάνεται κι ο τελευταίος αναγνώστης, συνιστά ευθεία παραβίαση του Συντάγματος.
Με άλλα λόγια, το πρόβλημα του 4ου Μνημονίου δεν είναι μόνο ότι κόβει πάλι συντάξεις και βάζει φόρους. Οτι παρουσιάζει δηλαδή ένα έλλειμμα κοινωνικής δικαιοσύνης και οικονομικής λογικής.
Είναι βαθιά πολιτικό.
Είναι μια συμφωνία για την οποία ουδείς είχε εξουσιοδοτήσει την κυβέρνηση και τους όρους της οποίας καμία δημοκρατική συνταγματική τάξη δεν μπορεί να ανεχτεί.
Δεν ξέρω πώς θα αντιδράσει η αντιπολίτευση. Αλλά τα δάκρυα για τους συνταξιούχους και τους ελεύθερους επαγγελματίας δεν είναι αρκετά.
Εδώ συμβαίνει κάτι πολύ πιο σοβαρό, το οποίο επιζητά μια πολύ πιο σοβαρή αντίδραση.
Διότι από το έκτρωμα στην εκτροπή, ένας ΣΥΡΙΖΑ δρόμος!
