Ξεκίνησα να κάνω θέατρο γιατί είναι ο τρόπος μου να κάνω «ψυχανάλυση». Μέσα από κάθε ρόλο καθρεφτίζεται ένα κομμάτι μου, που σε άλλη περίπτωση δεν θα άγγιζα ποτέ. Αποτέλεσμα όλου αυτού είναι να με μαθαίνω και να νοιώθω καλά με αυτό που είμαι και με αυτό που ο συνάνθρωπος μου προσφέρει, όντας αυτό που ο ίδιος είναι. Συνοπτικά θα έλεγα ότι μέσα από το θέατρο και πιο συγκεκριμένα τον χορό, απολαμβάνω όλο και περισσότερο το δώρο που μου προσφέρθηκε, να είμαι άνθρωπος.
Η πρώτη παράσταση που είδα ήταν το 1991 σε ηλικία 9 ετών ήταν οι «Δαίμονες» και η λέξη που θα χαρακτήριζε τη στιγμή είναι έκσταση. Έκλαιγα και γελούσα ταυτόχρονα γιατί ένιωθα το δρόμο μου. Με είδα πάνω στη σκηνή να φτιάχνω όλες αυτές τις εικόνες με δικό μου τρόπο.
Η πρώτη μου απόπειρα σκηνοθεσίας-χορογραφίας για το θέατρο ήταν το «ανασφάλλω», η πρώτη παραγωγή της ομάδας Load. Τρέλα, με όλη τη σημασία της λέξης, αυτό χαρακτηρίζει την περίοδο αυτή.
Αν δεν έκανα θέατρο, μάλλον θα έκανα τα πάντα μέχρι να το ανακαλύψω, γιατί τώρα έχω βρει το νόημα της ζωής μου.
Μια συμβουλή από τον “δάσκαλό” μου είναι να εξελίσσομαι σαν προσωπικότητα. Αναπτύσσοντας το πνεύμα καλλιεργούνται οι αισθήσεις, γεγονός ιερό (σημαίνον) για την τέχνη που υπηρετώ και για εμένα ως άνθρωπο. Είναι μια διαδικασία αέναη και κάποιες φορές επίπονη, αλλά χωρίς αυτή αναρωτιέμαι αν υπάρχει ζωή.
Πάνω στη σκηνή νοιώθω γυμνός. Όπως είναι αναμενόμενο, για τους περισσότερους τουλάχιστον, όταν κάποιος γδύνεται παρισταμένου κόσμου, αισθάνεται την αμηχανία και τον φόβο της έκθεσης. Όταν η φιλαρέσκεια ξεπεραστεί, τότε βιώνει οτιδήποτε συμβαίνει πάνω στη σκηνή, δρα – διαδρά και κάποιες φορές αντιδρά στο όποιο συναίσθημα φέρει η στιγμή. Κάπου εκεί οι πρωταγωνιστές της ζωής, όπως λέει ο Καζαντζάκης, οι αισθήσεις λειτουργούν σφόδρα.
Το πιο περίεργο πράγμα που μου έχει συμβεί στο θέατρο είναι να δω άνθρωπο (τον πατέρα μου) μετά από 11 χρόνια, ενώ είμαι στημένος για ένα tableau vivant όπου κοιτάζαμε τον κόσμο. Έχασα κάθε επικοινωνία και πριν βγω στη σκηνή ήπια ένα μπουκάλι ουίσκι.
Η παράσταση που πάντα θα θυμάμαι είναι…όλες. Αν οπωσδήποτε “πρέπει” απαντήσω κάτι συγκεκριμένο δεν μπορώ γιατί και η χειρότερη, κατ’ εμέ παράσταση, μου έχει προσφέρει τόσα πολλά που θα την θυμάμαι για πάντα!
Το θέατρο για μένα είναι ο τρόπος μου να γίνομαι πιο άνθρωπος πλησιάζοντας έστω και ελάχιστα την ιδεατή, κατά την άποψη μου, φύση του ανθρώπου που σαφέστατα απέχει παρασάγγας από τα πρότυπα της εποχής.
Ονειρεύομαι να μη σταματήσω να ονειρεύομαι.
Info
Ο Τάσος Μπεκιάρης είναι δημιουργός – χορογράφος με μεγάλη ανάγκη διαδραστικής επικοινωνίας με την τέχνη και τον άνθρωπο.
• Με την ομάδα χορού LOAD παρουσιάζει τη νέα του δουλειά με τίτλο «ΣΤΙΖΩ» θέατρο Άνεσις (Κηφισίας 14, Αμπελόκηποι, τηλ. 210-7488.881-2) από τις 20 Μαΐου και για τέσσερις παραστάσεις (20 &21, 27& 28 Μαΐου 2017).
• Σπούδασε χορό στις ΗΠΑ υπό την καθοδήγηση της Laurie Ann Gibson. Εκπαιδεύτηκε πάνω σε διαφορετικά είδη χορού όπως jazz, contemporary jazz,hip hop, musical, καθώς και σε τεχνικές σύγχρονου χορού όπως release, Limon από διακεκριμένους καθηγητές του χώρου.
• Παρακολούθησε κύκλους σεμιναρίων πάνω στο Dance Therapy και τη Χορολογία με τους Ζωή Πανερίτη και Κάτια Σαβράμη αντίστοιχα.
• Από το 2004 έως σήμερα διδάσκει Hip Hop και σύγχρονο χορό σε ανώτερες επαγγελματικές και ερασιτεχνικές σχολές μπαλέτου καθώς και σε studios χορού και παραδίδει κύκλους σεμιναρίων σε πολλές περιοχές της χώρας.
• Επί σειρά ετών έχει συνεργαστεί με την Γεωργία Κωνσταντίνα Ατζάμπου σε ερευνητικά project πάνω στην απεικόνιση του χώρου του μεταπτυχιακού τμήματος της Αρχιτεκτονικής Σχολής ΕΜΠ.
• Το καλοκαίρι του 2015 έλαβε μέρος με Εθνική Ελληνική Συμμετοχή στην Διεθνή Έκθεση Σκηνογραφίας και Θεατρικής Αρχιτεκτονικής της Πράγας (The Prague Quadrennial of Performance Design and Space, PQ 2015), στο πλαίσιο της διαγωνιστικής Ενότητας των Εκπαιδευτικών Τμημάτων (Student).
• Ως χορευτής και χορογράφος έχει συνεργαστεί με την ομάδα L.A.G για 3 χρόνια στη Νέα Υόρκη και τη Χορόνδε της Μαρίας Λάζαρη στα πλαίσια του Φεστιβάλ Χορού του Σωματείου Ελλήνων Χορογράφων.
• Έχει υπάρξει κριτής αγώνων χορού σε ομοσπονδίες στην Ελλάδα αλλά και σε εφηβικό Grand Prix της Ρωσίας.
• Το 2012 ίδρυσε την ομάδα LOAD dance company, με την οποία τον Ιούνιο του 2013 παρουσίασε στο θέατρο Αργώ την παράσταση “Ανασφάλλω” και τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς το “Ανασφάλλω revised, στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.
• Τον Ιανουάριο του 2016 στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης υπογράφει σκηνοθετικά και χορογραφικά τη «Μπαλάντα της φυλακής» μια χοροθεατρική παράσταση του ομώνυμου δίσκου των Kollektiva. Παράλληλα, τον Ιανουάριο του 2016, η LOAD πειραματίζεται με ένα εξάμηνο σεμινάριο με θέμα «η σύνδεση της καθημερινής μας πραγματικότητας με την τέχνη του χορού» καλώντας διακεκριμένους καθηγητές του χώρου να επικοινωνήσουν τις ιδέες τους, το οποίο παρουσιάστηκε παραστασιακά με τίτλο « Άνθρωπε ΧΨ» τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς στο θέατρο Αργώ.
• Το 2016 αναλαμβάνει να χορογραφήσει ένα project με τίτλο «Πέρασα…» Κική Δημουλά- Σοφία Καμαγιάννη όπου θα παρουσιαστεί στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης το Σεπτέμβριο του 2017. Μία μουσική παράσταση, ένα μικτό θέαμα-ακρόαμα πάνω στην πολυπρισματική ποίηση της Κικής Δημουλά.
