Τίποτε δεν αποκλείει, για προφανείς ρουσφετολογικούς λόγους, να ενισχύθηκε κάποτε το προσωπικό της Βουλής ακόμη και με σιτιστή καναρινιών –ειδικότητα που προβλεπόταν στον στρατό μάλλον για ιστορικούς λόγους. Οπως φαίνεται, όμως, δεν προβλέφθηκε ποτέ θέση επιμελητή εκθέσεων. Και κάπως έτσι, η εθνική αντιπροσωπεία βρέθηκε να συνδιοργανώνει μια έκθεση γελοιογραφίας στο μετρό του Συντάγματος υπό τον τίτλο «Γλυκιά Ευρώπη», όπου η Ευρωπαϊκή Ενωση ταυτίζεται σε πλήθος σκίτσων με τη ναζιστική Γερμανία.

Αν η υποχρέωση της γελοιογραφίας είναι να διαστέλλει μέχρι τελικής παρεξήγησης αυτά που δεν λέγονται από άλλα μέσα έκφρασης, άλλο τόσο η υποχρέωση μιας Πολιτείας είναι διασφαλίζει το κύρος της. Κι αυτό δεν διασφαλίζεται όταν επιτρέπει την ταύτισή της, ως μέλος της ΕΕ, με τη ναζιστική θηριωδία. Αλλά όταν δεν ανέχεται την ταύτισή της με τον άγνωστο επιμελητή που στο όνομα της ελευθερίας της έκφρασης, όχι γενικώς αλλά της δικής του ειδικώς, εκφράζει την άποψή του, τη στράτευσή του ή την ονείρωξή του. Το ερώτημα για τη Βουλή δεν είναι αν αντέχει τη σάτιρα, αλλά αν έχει καμιά όρεξη να συνδέεται με μια σάτιρα που γέρνει τόσο πολύ προς τη μία ή την άλλη πλευρά.

Δεδομένου ότι όλοι τους εκπροσωπούν μεγαλύτερα σύνολα και όχι αποκλειστικά τον εαυτό τους, το ερώτημα ισχύει και για τους λοιπούς φορείς που εμφανίζονται ως συνδιοργανωτές της έκθεσης –την Περιφέρεια Αττικής, τις Σταθερές Συγκοινωνίες και το Μορφωτικό Ιδρυμα της ΕΣΗΕΑ. Η απάντηση έχει σημασία. Γιατί για κάποιον που δεν είναι ικανός να διοργανώσει μια έκθεση, υπάρχει πάντα η λύση να βγάλει τη σάτιρα από το προσωπικό του κλουβί και να ταΐζει καναρίνια.

Τελευταία Νέα