«Πόσων χρονών είστε;». Αν και πρόκειται για απλή πληροφορία, φθάνει μια εποχή που για πολλούς η απάντηση δημιουργεί αμηχανία. Οχι λόγω της γνωστής γυναικείας ανασφάλειας, αλλά περισσότερο για την εικόνα που σηματοδοτεί και τους παγιωμένους συνειρμούς που κουβαλάει.
Τι εικόνες έχουμε για τον εαυτό μας σε κάθε ηλικιακό στάδιο; Πώς πιστεύουμε ότι πρέπει ή είναι φυσιολογικό να είμαστε; Οι γιατροί έχουν ένα σωρό δείκτες για να μετρούν τα υγιή κριτήρια κάθε ηλικίας αλλά πώς μπορούν να μετρήσουν πόσο νέοι νιώθουμε και πώς αυτό μεταφράζεται στην ζωή μας;
Η φυσική μας κατάσταση είναι ένα σημαντικό, αλλά όχι πάντα αξιόπιστο μέτρο, αφού συχνά δεν χρειάζεται παρά μια εξοντωτική μέρα για να νιώσουμε πολύ μεγαλύτεροι. Η αίσθηση της νεότητας φαίνεται να συνομιλεί με την αίσθηση ικανοποίησης και η ευτυχία σε κάθε ηλικία έχει να κάνει με τη γενικότερη στάση ζωής. Αν όμως η κατάσταση δεν είναι τόσο χειροπιαστή ίσως έχουμε ένα περιθώριο να κλείσουμε το μάτι στον χρόνο.
Οι μπαταρίες ξαναγεμίζουν γρήγορα αν έχουμε στόχους, επιθυμίες, σχέδια, ενδιαφέροντα, όνειρα που ανανεώνονται. Μήπως τίποτα δεν μας ενθουσιάζει πια; Τι είναι αυτό που θα κάνει την καρδιά μας να χτυπήσει πάλι δυνατά; Οση πείρα κι αν έχουμε πάντα υπάρχει κάτι νέο να μάθουμε. Τι καινούργιο να δοκιμάσουμε; Λίγη αβεβαιότητα έξω από τη ζώνη ασφάλειας «ανάβει τα αίματα» όπως στα νιάτα μας.
Μήπως κλείσαμε πρόωρα την πόρτα στην κοινωνικότητα, τη σεξουαλικότητα, τον έρωτα με τη ζωή; Πριν καταφύγουμε σε μεθόδους αντιγήρανσης, ας δούμε πρώτα αν εμείς οι ίδιοι νιώθουμε επιθυμητοί. Πέρα από εμφάνιση, ρούχα, αισθητική, πρέπει να χαμογελάσουμε πρώτα στον καθρέφτη. Το χιούμορ, το γέλιο, η καλή διάθεση είναι τα πιο φυσικά και ευχάριστα λίφτινγκ.
Ο χρόνος καταργείται όταν ζούμε 100% στο τώρα και όχι χαμένοι σε σκέψεις παρελθόντος ή μέλλοντος. Αν δεν ξέραμε πότε γεννηθήκαμε, τι ηλικία θα λέγαμε ότι είμαστε;