Εντάξει, από τον υπουργό που διανοείται να κάνει τον χειρουργό σε όποιο νοσοκομείο θέλει, δεν περιμένει κανείς να ενοχληθεί από την μπάντα του στρατού που παιανίζει λαϊκά άσματα στο ιδιωτικό πάρτι του συνεορτάζοντος συναδέλφου του. Αλλά οι υπόλοιποι υπουργοί που είχαν προσκληθεί στο πάρτι; Πώς αισθάνθηκε ας πούμε ο Βίτσας, ο αριστερός αναπληρωτής του υπερπατριώτη Καμμένου, βλέποντας τους στρατιωτικούς μουσικούς να κάνουν τους μπουζουξήδες του Γονίδη, σύμφωνα με όσα δήλωσε ο ίδιος ο τραγουδιστής; Ή δεν αισθάνθηκε τίποτα; Μήπως τελικά νομίζει ότι «το κράτος είναι αυτοί»;
Ακόμη και στις απαντήσεις που είναι αυτονόητες, τα ερωτήματα δεν παύουν να πληθαίνουν: πόσους μικρούς Λουδοβίκους έχει αυτή η κυβέρνηση; Είναι μόνο ο Πολάκης και ο Καμμένος; Είναι και άλλοι, εκτός από αυτούς τους δύο και τον Πρωθυπουργό που αρνήθηκε να δώσει τη λίστα των επιβατών του κυβερνητικού αεροσκάφους όταν καταγγέλθηκε ότι το χρησιμοποίησε για την οικογενειακή του ψυχαγωγία; Και πόσοι είναι; Πέντε; Δέκα; Περισσότεροι; Οποιος και να είναι ο ακριβής αριθμός, η ουσία είναι μία: οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ σκυλεύουν το πτώμα της μεταπολίτευσης με μια άγνωστη έως σήμερα κουλτούρα μεταδιαφθοράς –στους κλασικούς τρόπους του προσωπικού προσπορισμού, την εκμετάλλευση των κρατικών πόρων προς όφελος φίλων ιδιωτών, τη μίζα ή τους πελατειακούς διορισμούς, προσέθεσαν και τη χρησικτησία.
Κάπως έτσι ο Καμμένος νομίζει ότι είναι δικαίωμά του να φωνάξει «τα παιδιά από τον στρατό» για να παίξουν στα γενέθλιά του. Κάπως έτσι ο Πολάκης πιστεύει ότι δεν έχει να απολογηθεί σε κανέναν. Και κάπως έτσι την επόμενη φορά οι δέκα μικροί Λουδοβίκοι θα κλείσουν για πάρτη τους ένα «καλό μαγαζί». Που μπορεί να το λένε ακόμη και Ακρόπολη.
Τελευταία Νέα