Αναζήτηση
Αναλογίσου τώρα
Τι θα πράξεις
Αν ενώπιόν σου
συντριβεί η αναμονή της ελπίδας
Μ.Βλάχου-Καραμβάλη, «Περισυλλογή»
Οταν ασκείς κριτική από την οπτική γωνία της Αστικής Αριστεράς δεν χαίρεσαι ούτε εάν η Πατρίδα κινδυνεύει, ούτε εάν ο λαός υποφέρει, ούτε εάν η Αριστερά διαψεύδει τις ελπίδες και αυτο-διαψεύδεται. Δεν χαίρεσαι επίσης όταν ο έλληνας Πρωθυπουργός, σε τόσο δύσκολους καιρούς για τη χώρα, παρασύρεται είτε από αιθεροβάμονες νάρκισσους, είτε από ιδεοληπτικούς της απόλυτης αλήθειας, είτε από εξτρεμιστές της «καλής βίας» και καταστρέφει την εικόνα και το μέλλον του.
Γιατί, ως γνωστόν, οι ανώνυμοι θα κρυφτούν την ώρα του ιστορικού απολογισμού και όλη η ευθύνη θα πέσει στους ώμους του ηγέτη που φέρει όνομα.
Αναρωτιέμαι τι πιστεύει [έστω «μέσα του»] ο έλληνας Πρωθυπουργός ότι θ’ αφήσει παρακαταθήκη στην Ιστορία. Τα όμορφα τα λόγια τα μεγάλα που κάηκαν στην πορεία; Τους απερίσκεπτους νόμους μιας χρήσης και τις συγκαλυπτικές δηλώσεις/κινήσεις; Το ηθικό πλεονέκτημα που εξαντλείται σε σκανδαλολογίες για να κρύψει νέες πλεκτάνες; Τις συμμαχίες μιας μέρας και τις προδοσίες μιας νύχτας; Τους φίλους που τον εγκατέλειψαν και τους εχθρούς που τον πλαισιώνουν [για να τον πνίξουν];
Ποιο παράδειγμα διακυβέρνησης θα κληροδοτήσει στη νέα γενιά πολιτικών;
Την αλαζονεία των αυτοαναιρέσεων, το κλειστό κύκλωμα εξουσίας, την επίθεση στην ελευθερία των ΜΜΕ, την πάταξη της διαπλοκής των άλλων [κι όχι των «δικών μας»], την ενότητα του λαού, την επούλωση των ιστορικών τραυμάτων, την υπέρβαση του μετεμφυλιακού φανατισμού;
Από ποιους παίρνει ιδέες και ποιοι τον συμβουλεύουν;
Η παρεούλα, οι επιμέρους Βρούτοι – αρχηγίσκοι, οι εκατόνταρχοι, οι γελωτοποιοί, οι έξαλλοι και γενικώς οι κάθε είδους «Ψ»;
Ενας πρωθυπουργός, ο όποιος πρωθυπουργός, του όποιου κυβερνητικού σχηματισμού, πρέπει να στέκει πάνω από τον όχλο, τις τριβές, τις τρικλοποδιές και τις ντρίμπλες, τα συμφέροντα και τις «εκδικήσεις» και να κοιτάει κατάματα το εθνικό/δημόσιο συμφέρον και την Ιστορία της Πατρίδας.
Ο Πρωθυπουργός της Κυβερνώσας Αριστεράς οφείλει ν’ αποφεύγει τους αυλοκόλακες, τους δήθεν ιδεοφύλακες, τους κρυψίνοες, όλους αυτούς που καλλιεργούν μια επικίνδυνη λαϊκή φαντασιοπληξία και μια αυθυποβολή του φόβου. Δεν επιτρέπει να προκαλούνται πλάνες και οδύνες στον λαό και δεν επικροτεί την «αγανακτισμένη αχαλίνωτη μάζα». Δεν ξαναγράφει την ελληνική Ιστορία από την αρχή αλλά βάζει το δικό του λιθαράκι στην αναζήτηση της ιστορικής αλήθειας για αμφι-λεγόμενα ζητήματα. Δεν συναινεί στην αποκαθήλωση όσων ηρώων δεν συμπίπτουν με την ιδεολογία του κόμματός του αλλά δικαιώνει και όσους είχαν ξεχαστεί ή παραλειφθεί.
Ο Πρωθυπουργός για να μείνει στην Ιστορία με θετικό πρόσημο και στη μνήμη του λαού με αισθήματα αγάπης κι ευγνωμοσύνης πρέπει να ξεπεράσει τον φόβο για ό,τι κι όποιον υπερβαίνει το μέτριο, το ασήμαντο, το υπάκουο, το ευτελές και ν’ ανοιχτεί σε ιδέες και κυρίως σε ανθρώπους οι οποίοι θέλουν να δώσουν στην Ελλάδα κι όχι να πάρουν από την Αριστερά.
Ο καθηγητής Γιάννης Πανούσης είναι πρώην υπουργός
