Φανταστείτε τη σκηνή. Οι δύο εορτάζοντες υπουργοί στο τσακίρ κέφι, μαζί με άλλα κυβερνητικά στελέχη, βουλευτές και κοινούς θνητούς, τρώνε, πίνουν και το γλεντάνε με τη μουσική στη διαπασών. Επειδή είναι κύριοι και πολιτισμένοι και σέβονται τους γείτονες, ζητούν κάθε τόσο συγγνώμη από μεγαφώνου(;) για τη φασαρία. Και ξαφνικά, γύρω στα μεσάνυχτα, εμφανίζεται ο Σταμάτης Γονίδης. Και αφιερώνει: «Κι απόψε πίνω με δυο ποτήρια / το ένα το ποτήρι σου / έχω χαλάσει εκατομμύρια / για το χατίρι σου, για το χατίρι σου».

Ναι, ο Θεός ήταν πολύ γενναιόδωρος τον Μάιο του 1965 και χάρισε μέσα σε 48 ώρες στον τόπο δύο άνδρες που μισό αιώνα αργότερα θα πρωταγωνιστούσαν σε ένα επαναστατικό πείραμα με το όνομα ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ: τον Πάνο Καμμένο και τον Παύλο Πολάκη. Δεν διαπνέονται από την ίδια ιδεολογία. Ο ένας είναι σούπερ δεξιός, που αρχικά δίνει την εντύπωση μπούλη, αλλά κατά βάθος είναι ζεστό και προοδευτικό παιδί. Ο άλλος είναι σούπερ αριστερός, από τους μοντέρνους όμως, πέρυσι γιόρτασε τα γενέθλιά του με τούρτα σοκολάτα και σαμπάνια, σε φόντο Αρη Βελουχιώτη. Και οι δύο όμως καίγονται να πάει η Ελλαδίτσα μπροστά.

Για συμβολικούς λόγους, έτσι, είπαν φέτος να γιορτάσουν μαζί. Και διάλεξαν, επίσης συμβολικά, το σπίτι του ανθρώπου που όχι μόνο είναι ο πραγματικός στυλοβάτης αυτής της κυβέρνησης, αλλά και ο άγρυπνος φρουρός της χώρας. Οσο για την επιλογή του βάρδου, δεν μπορούσε να είναι καλύτερη: ένας λαϊκός τροβαδούρος, ένας απλός άνθρωπος που, εκτός από το να δοξάζει τον έρωτα και τον πόνο, γράφει παραμύθια και ασχολείται με την αγιογραφία, ένας άνθρωπος της εκκλησίας που μια μέρα εμφανίστηκε στον καμβά του ο Αγιος Παΐσιος…

Ενα πρόβλημα μόνο υπήρχε: ότι σε ένδειξη συμπαράστασης σε έναν ποδοσφαιριστή που είχε χαιρετήσει ναζιστικά, έχει υποσχεθεί κι αυτός να κάνει το ίδιο στις δημόσιες εμφανίσεις του. Πρέπει να κρατήθηκε όμως όταν μπήκε στο σπίτι του Καμμένου, υπήρχαν γνήσιοι δημοκράτες που θα ενοχλούνταν, ο Δημήτρης Βίτσας, ο Τέρενς Κουίκ, η Ελενα Κουντουρά. Κι έτσι ο Γονίδης αρκέστηκε στην καψούρα που τους ένωνε όλους: «Ολα σ’ αγαπάνε τόσο δυνατά, / έφυγες και κάνω πράγματα τρελά».

Ο Αδωνις πρέπει να ζήλεψε που δεν τον είχαν καλέσει, δεν εξηγείται αλλιώς η χθεσινή του έκρηξη στη Βουλή. Ναι, το πάρτι έγινε την ημέρα που κατατέθηκε το τέταρτο Μνημόνιο στη Βουλή. Ας φανταστούμε όμως μια άλλη σκηνή. Κάποια στιγμή μέσα στη νύχτα, ο οικοδεσπότης ζητά ενός λεπτού σιγή για τις συντάξεις που θα κοπούν. Ο έτερος εορτάζων, που «το άδικο θα πολεμά και εκατοχρονίτης», όπως έγραφε πέρυσι η τούρτα του, δακρύζει. Κι ύστερα ο Γονίδης πιάνει το μικρόφωνο: «Και με πιάνουν τα κλάματα / που ‘μαι μόνος χαράματα / οι αναμνήσεις φαντάσματα / της ζωής μου χαλάσματα».

Τελευταία Νέα