«Ζω τα καλύτερά μου χρόνια στον Ολυμπιακό. Παίζω το μπάσκετ που θέλω και το απολαμβάνω, ενώ είναι ό,τι καλύτερο να βλέπεις γενικότερα αυτή την ομάδα που είναι πολύ συμπαθής όχι μόνο στους δικούς μας φίλους, αλλά και σε αυτούς των άλλων ομάδων. Αυτό είναι ένα παράσημο όχι μόνο για μας, τους παίκτες και τους προπονητές, αλλά και για τους προέδρους που έχουν φτιάξει αυτό το συγκρότημα όλα αυτά τα χρόνια».

Ο Βασίλης Σπανούλης δεν είναι μόνο ο ηγέτης του Ολυμπιακού, αλλά ένας από τους καλύτερους παίκτες της Ευρώπης που θα συγκεντρώσει και σήμερα –στην τελική συνέντευξη Τύπου του φάιναλ φορ –τα φλας όλων των φωτογράφων. Ο ίδιος, μιλώντας στα «ΝΕΑ» λίγο πριν από το μεγάλο τζάμπολ, παραδέχεται ότι στον Ολυμπιακό ζει τα καλύτερά του χρόνια και θεωρεί παράσημο ότι τους Ερυθρολεύκους τούς σέβονται και τους αναγνωρίζουν φίλαθλοι από όλες τις ομάδες.

Το φθινόπωρο του 2011, η πρεμιέρα του στον Πειραιά συνέπεσε με τη σκέψη των αδελφών Αγγελόπουλων να αποχωρήσουν, με την αείμνηστη Ιωάννα Στάχτου, σύζυγο του Γιώργου, να παίζει καθοριστικό ρόλο στο να μην προχωρήσουν τελικά σε αυτή την απόφαση.

Αλήθεια, τι περνούσε τότε από το μυαλό του Βασίλη Σπανούλη; «Δεν μπορούσες να ξέρεις τι θα γίνει, αλλά όλοι είχαμε πίστη στην ομάδα και πρώτοι από όλους οι πρόεδροι. Τελικά, μείναμε ενωμένοι και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Ειλικρινά, ποτέ δεν περίμενα ότι θα μπορούσε ο Ολυμπιακός να κάνει αυτή την πορεία που συνδυάστηκε με την κατάκτηση δύο ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων και τριών ελληνικών. Βέβαια, έτσι κι αλλιώς, ποτέ δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει το μέλλον, απλά το θέμα είναι να είσαι εσύ ταπεινός και σεμνός να προχωράς. Αυτό κάνουμε και έτσι πορευόμαστε» λέει ο αρχηγός των πρωταθλητών Ελλάδας, που παραδέχεται ότι δεν έχουν πειράξει τον προπονητή τους για το… κάζο του 2012, ότι δεν τον απασχολεί το γεγονός ότι η ΤΣΣΚΑ θα έχει στήσει όλο το παιχνίδι πάνω στον δικό του περιορισμό («έχω συνηθίσει τόσα χρόνια»).

Οσο για το ότι μιλάει και συμβουλεύει τους συμπαίκτες του, παραδέχεται: «Είναι κάτι που κάνω αυθόρμητα και με γεμίζει, χαίρομαι γι’ αυτό. Προέρχεται από την αγάπη μου για το μπάσκετ. Απλά, επειδή όταν μιλάς συνέχεια, τα λόγια χάνουν καμιά φορά το νόημα, σε αυτό το φάιναλ φορ δεν έχω να τους πω πλέον τίποτε άλλο»!