Η κατακραυγή για τους τραμπουκισμούς του Κασιδιάρη και των χρυσαυγιτών βουλευτών ήταν δικαιολογημένη. Οπως δικαιολογημένη και επιβεβλημένη ήταν η 48ωρη έξωσή τους από τις συνεδριάσεις της Ολομέλειας. Η δημοκρατία ανέχεται τις ακραίες απόψεις, τιμωρεί όμως τις βίαιες πράξεις. Και πολύ περισσότερο τις βίαιες πράξεις στον ναό της, που είναι το Κοινοβούλιο.
Η επίθεση εναντίον του Νίκου Δένδια είναι το πιο ορατό, το πιο χυδαίο, το πιο άγριο σύμπτωμα του ευτελισμού του ελληνικού Κοινοβουλίου. Αλλά ο ευτελισμός αυτός είναι γενικότερος, διαχρονικός και γι’ αυτό εξόχως ανησυχητικός. Οι λόγοι δεν έχουν να κάνουν μόνο με τη Χρυσή Αυγή και την αντιμετώπιση που είχε κατά καιρούς αυτό το μόρφωμα από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, τον ΣΥΡΙΖΑ ή τη Νέα Δημοκρατία του Μπαλτάκου. Το Κοινοβούλιο απαξιώνεται και από τις ίδιες τις «δημοκρατικές δυνάμεις». Ακόμη και από τον πρόεδρό του.
Η αιφνίδια τροποποίηση της σειράς με την οποία θα μιλούσαν οι πολιτικοί αρχηγοί την Πέμπτη το βράδυ ήταν από μόνη της αυθαίρετη και πρωτοφανής. Και η ευθύνη βαρύνει αποκλειστικά τον Πρόεδρο της Βουλής, αν και είναι προφανές ότι η αλλαγή αυτή τού επιβλήθηκε. Πραγματικά σκανδαλώδης όμως ήταν και όλη η μεθόδευση που οδήγησε στο να μιλήσουν ο Πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης πριν από τη Φώφη Γεννηματά. Αρχικά υποστηρίχθηκε ότι η πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης δεν βρισκόταν στην αίθουσα την ώρα που έπρεπε να μιλήσει. Κι όταν εκδόθηκε από τη ΔΗΣΥ ανακοίνωση διαμαρτυρίας, όλοι κατάλαβαν ότι η αλλαγή είχε γίνει ώστε να μην πέσει η ομιλία του Τσίπρα πάνω στο «Survivor»! Το είπε πολύ χαριτωμένα στη δική του ομιλία ο υπουργός Οικονομικών: «Οι εντάσεις περιττεύουν, έτσι κι αλλιώς μόνοι μας είμαστε, οι 9 στους 10 αυτή την ώρα βλέπουν “Survivor”»…
Μια τέτοια διαπίστωση θα έπρεπε κανονικά να προκαλέσει στους πολιτικούς συναγερμό. Να τους κάνει να αφήσουν στην άκρη τους λαϊκισμούς και τις κοκορομαχίες και να προσπαθήσουν να προσελκύσουν τους απογοητευμένους πολίτες με ουσιαστικές ομιλίες και εποικοδομητικές αντιπαραθέσεις. Συμβαίνει το αντίθετο. Οι κοινοβουλευτικές συνεδριάσεις ακόμη και για τόσο σημαντικά θέματα όσο το νέο πολυνομοσχέδιο χαρακτηρίζονται σε ένα μέρος από ανία και σε ένα άλλο από φανατισμό, δογματισμό και εξυπνακισμό. Το αποτέλεσμά τους είναι προδιαγεγραμμένο –γιατί να μην προτιμήσει λοιπόν κανείς μια ελληνοτουρκική μάχη στο «Survivor»;
Σε όλα βέβαια υπάρχουν διαβαθμίσεις. Και ο αληθινός δάσκαλος του ευτελισμού είναι ο πολιτικός που έχει ταυτιστεί με τη χυδαιολογία και τη συκοφαντία, ο νονός της κραυγής «στα τέσσερα!», ο άνθρωπος που δεν διστάζει να ειρωνεύεται και τους καρκινοπαθείς. Προχθές έμπλεξε το μισθολόγιο των ενστόλων με ειρωνείες για τις αποκαλύψεις γύρω από την μπάντα του στρατού που έπαιξε στο πάρτι γενεθλίων του, την «κατουρημένη ποδιά» του Βενιζέλου και έναν αρθρογράφο ο οποίος έφυγε από τη ΔΗΜΑΡ και έγινε δήθεν μεγαλοστέλεχος της Νέας Δημοκρατίας.
Πρόκειται για τον στυλοβάτη της αριστερής μας κυβέρνησης. Τον άνθρωπο στον οποίο έχει ανατεθεί η υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας. Και το χειρότερο είναι πως χειροκροτήθηκε.
