Καλαμπούρια

O Πρωθυπουργός έχει πολύ κακή σχέση με το χιούμορ. Η περυσινή του δήλωση στην ΕΡΤ ότι το προσφυγικό πρόβλημα είναι καθολικό επειδή πήγε ο Πάπας στη Λέσβο, η προτροπή του προς τους συνδικαλιστές της Αστυνομίας να συλλάβουν τον Μητσοτάκη και, εσχάτως, η ατάκα του προς τον Μπαλαούρα ότι αυτός φταίει που χρεοκόπησε η χώρα δύσκολα δικαιολογούν έστω κι ένα αχνό χαμόγελο –εκτός αν ανήκεις στο σπάνιο πλέον είδος των φανατικών συριζαίων που ξεκαρδίζονται με τέτοια ανέκδοτα για να κολακεύουν τον αρχηγό τους.

Το καλαμπούρι με τη γραβάτα, όμως, ξεπερνάει τα όρια. Γιατί επιχειρεί να ντύσει χιουμοριστικά μια ψευδαίσθηση. Οτι δηλαδή όπου να ‘ναι κουρεύεται το χρέος. Κάτι που δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ, γιατί δεν θα ψηφιστεί από τα Κοινοβούλια των πιστωτριών χωρών. Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα αποφασιστεί ούτε πλαφόν στα επιτόκια. Το μόνο που μπορούμε να περιμένουμε είναι η επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους ώστε να δεχθεί να παραμείνει το ΔΝΤ στο πρόγραμμα. «Too good to be true», στ’ αλήθεια;

Ο Αλέξης Τσίπρας καλλιεργεί κι άλλες τέτοιες ψευδαισθήσεις. Οτι η Ελλάδα καλπάζει ολοταχώς προς το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, όταν ο Μπενουά Κερέ περιγράφει όλα τα μέτρα που πρέπει να προηγηθούν. Οτι οι περικοπές του τέταρτου Μνημονίου δεν είναι τίποτα μπροστά στο ύψος των αντιμέτρων, όταν για να εφαρμοστούν τα τελευταία θα χρειαστούν δυσθεώρητα πρωτογενή πλεονάσματα. Οτι δεν θα εφαρμοστούν τα μέτρα αν δεν υπάρξει λύση για το χρέος, όταν δεν υπάρχει τέτοια πρόβλεψη στο κείμενο του πολυνομοσχεδίου. Οτι δεν θα υπάρξει ούτε ένα ευρώ επιπλέον μέτρα, όταν ψηφίζει μέτρα 4,9 δισεκατομμυρίων. Οτι έρχεται επενδυτικό τσουνάμι, όταν «όλοι γύρω του συνεχίζουν να κυκλοφορούν με αμπέχονα και να μπλοκάρουν τις επενδύσεις» όπως είπε χθες στη Βουλή ο Σταύρος Θεοδωράκης.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα με τον Πρωθυπουργό δεν είναι ότι καταπάτησε όλες τις υποσχέσεις του για το αφορολόγητο, τα δώρα, τον ΕΝΦΙΑ, τον κατώτατο μισθό, τις οφειλές των φτωχών δανειοληπτών. Ας πούμε πως ήταν ρομαντικός, πως δεν του βγήκαν οι εκβιασμοί και τα στοιχήματα, πως υποτίμησε τους αντιπάλους του. Θα μπορούσε να το παραδεχθεί και να γυρίσει σελίδα. Αλλά προτιμά να παρουσιάζει μια εναλλακτική πραγματικότητα και να καταγγέλλει όσους την αρνούνται. Με πρώτα τα μέσα ενημέρωσης, φυσικά.

Ισως η πιο αποκαλυπτική στιγμή της χθεσινής βραδιάς να ήταν όταν ο Τσίπρας ειρωνευόταν τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης παραθέτοντας πρωτοσέλιδα των «ΝΕΩΝ». Είναι προφανές ότι κατά την αντίληψή του δεν υπάρχουν ανεξάρτητα μέσα που δικαιούνται να του ασκούν κριτική, καλόπιστα ή ακόμη και κακόπιστα, αλλά κομματικά φερέφωνα που του κάνουν «επικοινωνιακό πόλεμο» και πρέπει να ελεγχθούν. Πρόκειται για μια αντίληψη βαθιά αντιδημοκρατική, σχεδόν ολοκληρωτική. Και ασφαλώς, καθόλου χιουμοριστική.