Η παρούσα κυβέρνηση πράγματι έχει επιτύχει το ακατόρθωτο: ψήφισε δύο Mνημόνια (το τρίτο και το τέταρτο), αλλά το τελευταίο είναι ξεχωριστό, καθώς δεσμεύει τη χώρα για άλλα τέσσερα ολόκληρα χρόνια χωρίς χρηματοδότηση. Είναι η διαβόητη υπερήφανη διαπραγμάτευση που τα εξασφάλισε αυτά τα μεγαλειώδη επιτεύγματα. Μέτρα και πάλι μέτρα χωρίς ίχνος συστολής ή έστω μιας συγγνώμης απέναντι σε αυτούς που εξαπάτησαν τρεις φορές.
Φάνηκε καθαρά αυτές τις μέρες της συζήτησης στη Βουλή ότι δεν έχουν αναστολές και προκειμένου να εξασφαλίσουν για κάποιο χρονικό διάστημα ακόμη την παραμονή τους στην εξουσία, βάζουν την υπογραφή τους όπου τους ζητήσουν. Ο αμοραλισμός και η πολιτική φαυλότητα δεν αποτελούν έκπληξη πια για το ιδιότυπο σύστημα εξουσίας των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ούτε φυσικά η συνεχιζόμενη προσπάθειά τους να κάνουν αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση. Αυτός είναι ο τρόπος τους και τον γνωρίζουν οι πάντες. Εκείνο που τους καθιστά μοναδικούς στην παρούσα περίοδο είναι η επιτηδευμένη αισιοδοξία τους την ώρα που καταρρέουν τα πάντα γύρω τους. Θέλει πολύ θράσος να παριστάνουν τους άνετους όταν διαλύουν την οικονομία και την κοινωνία που τους γυρίζει την πλάτη, όταν δεν τους παίρνει στο κυνήγι.
Επειτα από όλα αυτά έχουμε πλέον εισέλθει στον τελευταίο γύρο μιας περιπετειώδους διακυβέρνησης που έχει στοιχίσει στον τόπο μερικές δεκάδες δισ. Θα μεσολαβήσει προφανώς η θερινή περίοδος με σχετική ηρεμία. Τα δύσκολα θα ‘ρθουν μετά και τις γερμανικές εκλογές, όταν θα διαπιστωθεί ότι ο χρόνος που χάθηκε για τη δεύτερη αξιολόγηση και η διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης αποτελούν νάρκη στο πρόγραμμα.
