Εννέα άνδρες υπουργοί. Εννέα γυναίκες υπουργοί. Δύο άνδρες υφυπουργοί. Δύο γυναίκες υφυπουργοί: Μοιρασμένη με ακρίβεια από τον Εμανουέλ Μακρόν, η νέα κυβέρνηση υπό τον πρωθυπουργό Εντουάρ Φιλίπ δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης. Στη μοιρασιά, ο γάλλος πρόεδρος δεν έβαλε μόνο το φύλο –ίσως να είναι και η πρώτη ευρωπαϊκή κυβέρνηση με 50% ποσοστό γυναικών –αλλά και τις ιδεολογίες, τις τάσεις, τις απόψεις.
Δεξιοί και σοσιαλιστές, αριστεροί και κεντρώοι, νέοι και ηλικιωμένοι, έμπειροι, άπειροι ή νεοεισερχόμενοι στην πολιτική, δήμαρχοι, πρώην υπουργοί και δημοσιογράφοι, καθηγητές, τεχνοκράτες αλλά και μια μπλόγκερ: απ’ όλα έχει αυτή η κυβέρνηση που ακολουθεί τα χνάρια του προέδρου. Ούτε δεξιός ούτε αριστερός; Και δεξιός και αριστερός; Προτάσσοντας το προφίλ ενός σύγχρονου πολιτικού που προσπαθεί να λύσει κάτι σαν τον κύβο του Ρούμπικ, έναν κύβο που μόλις φτιάξεις τη μια πλευρά χαλάει η άλλη, ο Μακρόν κέρδισε, κατ’ αρχάς, τις εντυπώσεις.
Το στοίχημα στην περίπτωσή του δεν είναι μια «συγκατοίκηση» ανάμεσα στα Ελιζέ και Ματινιόν, όπως είχε κληθεί να υπηρετήσει στο παρελθόν η Γαλλία, αλλά μια εσωτερική συνύπαρξη.
Βάζοντας στη ζυγαριά πολλά και διαφορετικά υλικά, προσθέτοντας στη συνταγή του ένα πολυποίκιλο αλλά ενδιαφέρον δυναμικό, καλείται να αποδείξει ότι αυτή η συστράτευση πρέπει να πετύχει. Αντίπαλός του δεν είναι (μόνο) η Μαρίν Λεπέν, αλλά κυρίως ο κίνδυνος μιας διαλυμένης Ευρώπης –με το Brexit προ των πυλών.
Με στόχο να εξισορροπήσει τις τάσεις και να ισορροπήσει ο ίδιος ανάμεσά τους, ο Εμανουέλ Μακρόν ηγείται μιας ευρωπαϊκής καμπάνιας που έχει ως μοναδικό αντίπαλο τα άκρα, απ’ όπου κι αν αυτά προέρχονται. Με το παζλ της κυβέρνησής του να υπενθυμίζει στους Γάλλους αλλά και σε όλους του κατοίκους της Γηραιάς Ηπείρου ότι ένας είναι ο εχθρός: ο πολέμιος της Ευρώπης, ο μη Ευρωπαίος, που είτε λέγεται Λεπέν είτε Μελανσόν, καταλήγει να είναι η μία όψη του ίδιου νομίσματος. Κι αυτό το νόμισμα δεν είναι το ευρώ.