Ακόμη και ο φωτογραφικός φακός έδειχνε έτοιμος από καιρό για τη στιγμή που ο Κώστας Καραμανλής θα περνούσε μπροστά από το έδρανο του Βαγγέλη Βενιζέλου, πηγαίνοντας προς το εντευκτήριο. Η κίνηση έδειχνε φιλική, αλλά ήταν πολιτική. Το αντιλαμβάνεται και ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ –ο Καραμανλής δεν είναι κολλητός του. Ανάλογη ερμηνεία δίνουν και στην καραμανλική οικογένεια, στα στενά όριά της. Ο Κώστας Καραμανλής του Αχιλλέα δεν αναζήτησε άλλες εξηγήσεις όταν είδε το στιγμιότυπο. Ο Νικήτας Κακλαμάνης ενθουσιάστηκε, αλλά ο εξάδελφος παρέμεινε ανέκφραστος. Θα μπορούσε να καταγραφεί και ως αποστασιοποίηση από τον σχεδιασμό των καραμανλικών –αν υπάρχει σχέδιο με αφετηρία και κατεύθυνση.

Η επίπλαστη φιλικότητα του πρώην πρωθυπουργού προς τον Βενιζέλο είναι προφανές ότι συνδέεται με την πορεία της ΝΔ μετά την έγκριση των νέων μνημονιακών περικοπών. Ο Τσίπρας κερδίζει πολιτικό χρόνο και ο Μητσοτάκης πρέπει να διαχειρισθεί την αναμονή. Η προσέγγιση κεντρώων και κεντροαριστερών θα αποκτήσει νέα δυναμική, παρά τις εσωκομματικές ενστάσεις. Ο βουλευτής Σερρών δεν έχει πρόβλημα με αυτό ούτε ακολουθεί τα σινιάλα της Παναγή Κυριακού. Απεναντίας, βάζει θετικό πρόσημο ακόμη και στη διακυβέρνηση του Κώστα Σημίτη. Μια ΝΔ που μεγαλώνει μπορεί να βρει χώρο για όλους, από τον Αδωνη Γεωργιάδη έως την Αννα Διαμαντοπούλου. Ας διαλέξει η ηγεσία τον τρόπο στέγασης και αξιοποίησης. Το ερώτημα είναι αν υπάρχουν πρόθυμοι να προσεγγίσουν έναν χώρο όπου θα τους τσιμπούν το μάγουλο.

Η κίνηση λειτουργεί ως διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη λαϊκότητα, που πρεσβεύουν αρκετοί φίλοι και συνοδοιπόροι του Κώστα Καραμανλή, και στην αστική ευγένεια άλλων πρωτοκλασάτων στελεχών –και του εξαδέλφου Καραμανλή. Για κάποιους, πρόκειται για ουσιαστική διαφορά που τέμνει το Πειραματικό της Σκουφά με το Κολλέγιο Αθηνών, αλλά στην παρούσα φάση μπορεί να συνδεθεί και με έναν νέο αντιπολιτευτικό σχεδιασμό. Για τον βουλευτή Σερρών, η αστική ευγένεια δεν είναι διαπραγματεύσιμη –και μπορεί να αναδειχθεί μέσα από δύο καλές κουβέντες και μια συγγνώμη προς το ΚΚΕ –επειδή η πολιτική Τσίπρα και οι συνακόλουθες επιθέσεις της ΝΔ προσβάλλουν την «πραγματική Αριστερά». Πέραν αυτού ουδέν. Η αλήθεια, για τον Καραμανλή, δεν είναι μια μικροαστική εμμονή. Ο Λένιν έχει κάνει λάθος.

Ο νεότερος Καραμανλής στα βουλευτικά έδρανα κινείται εκτός των κύκλων της Πλατείας Μαβίλη. Δεν αναλαμβάνει χρέη ταχυδρόμου ούτε προς τη βάση ούτε προς την κομματική έδρα. Η αυτονομία έχει ενδιαφέρον σε μια περίοδο που ο εκλογικός ορίζοντας αλλάζει και οι ρόλοι επανακαθορίζονται. Την περασμένη Τρίτη, στη συνεδρίαση της «σκιώδους κυβέρνησης» του Κυριάκου, παρουσιάστηκε με θέση που πήγαινε κόντρα στο ρεύμα, εισηγούμενος την αποχή της αξιωματικής αντιπολίτευσης από την ψηφοφορία για μέτρα και αντίμετρα. Η επιχειρηματολογία –που δεν εισακούστηκε –ήταν μάλλον απλή: η ΝΔ ή δεν ψηφίζει τίποτε ή υπερψηφίζει τα μισά από τα αντίμετρα τα οποία περιλαμβάνει και το πρόγραμμά της. Αφού δεν κάνει ούτε το ένα ούτε το άλλο, θα ήταν προτιμότερο να αποχωρήσει από την αίθουσα, αντί να στηρίξει μόνο δύο διατάξεις θολώνοντας και το μήνυμά της. Δεν ήταν μονάχος με τον προβληματισμό –που εν πολλοίς φανερώνει και μια δυστοκία στο νέο αφήγημα της Πειραιώς.

Η κομματική νομιμοφροσύνη, ωστόσο, είναι ο οδηγός και η εξέλιξη στη Βουλή επιβεβαιώνει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης κινείται πλέον σε καθαρό εσωκομματικό πεδίο. Με τον Καραμανλή που δεν τσιμπάει μάγουλα μπορεί να κινηθεί προς την ίδια κατεύθυνση, περιμένοντας τον Τσίπρα στις κάλπες. Ή να αναζητήσει ένα όχημα εξάπλωσης στον δύσκολο Βορρά. Αυτό εξυπηρετεί, άλλωστε, και η κοινή εμφάνισή τους την προσεχή Τετάρτη στον τύμβο της Αμφίπολης.