Αναζήτηση
«Τι ψάχνεις;». Η φωνή του Κώστα Κοφινά με επανέφερε στην πραγματικότητα. Ανηφορίζαμε το Πεδίον του Αρεως προς τα Δικαστήρια για να υπερασπιστούμε με την παρουσία μας τον λεηλατημένο Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη και να κρατήσουμε ζωντανή την ελπίδα πως θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε σ’ αυτόν. Σε όλη τη διαδρομή αισθανόμουν το γαλανό βλέμμα του συναδέλφου να πέφτει πάνω μου, αναζητώντας την απάντηση που καθυστερούσα να του δώσω.
Προσπαθούσα να ισορροπήσω ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν, ψάχνοντας τα απομεινάρια του μίσους και του διχασμού που σπάρθηκαν στις 12 Δεκεμβρίου 1916 και τα παράρριζά τους συνεχίζουν να ταλαιπωρούν τον τόπο μας.
Στη γιορτή του Αγίου Σπυρίδωνα, λίγο μετά το μεσημέρι, χιλιάδες Αθηναίοι κίνησαν για το Πεδίον του Αρεως κρατώντας σημαίες και πέτρες, φωνάζοντας «Ανάθεμα! Κατάρα!».
Παρασυρμένοι από τους ιεράρχες και τους φανατικούς αντιπάλους του Ελευθέριου Βενιζέλου σε ένα ντελίριο σκοταδισμού, οι Αθηναίοι «αναθεμάτισαν» τον κρητικό πολιτικό δημιουργώντας έναν λοφίσκο από τις πέτρες που πέταξαν.
Ηταν η περίοδος του Εθνικού Διχασμού, της χωρισμένης στα δύο Ελλάδας και των ωμών παρεμβάσεων των ξένων δυνάμεων.
Για τον Βενιζέλο η σωρός από πέτρες έπρεπε να παραμείνει στη θέση του ως μνημείο κατάπτωσης των αντιπάλων του. Οι μεγαλύτερες από αυτές χρησιμοποιήθηκαν αργότερα για την οικοδόμηση του ναού του Αγίου Ελευθερίου, ενώ οι μικρότερες είτε μεταφέρθηκαν σε κοντινό αλσύλλιο είτε παρέμειναν σκόρπιες στο Πεδίον του Αρεως.
Σε ένα άλλο σημείο της Αθήνας, στη Λεωφόρο Κηφισίας, λίγο πιο κάτω από τη συμβολή με την Παπαδιαμαντοπούλου, υπάρχει μία μαρμάρινη στήλη για να θυμίζει τη δολοφονία του Ιωνα Δραγούμη, στις 31 Ιουλίου 1920. Ως αντίποινα από τους θυμωμένους βενιζελικούς για την απόπειρα δολοφονίας του ηγέτη τους λίγες ώρες νωρίτερα στο Παρίσι από δύο απότακτους βασιλόφρονες αξιωματικούς.
Στη στήλη αναγράφονταν τα ονόματα των δολοφόνων τα οποία στη συνέχεια «άγνωστοι» τα έσβησαν. Υστερα από τρεις μήνες οι βασιλικοί κέρδισαν τις εκλογές με την ψεύτικη υπόσχεση πως θα τερμάτιζαν την εκστρατεία στη Μικρά Ασία.
Το τι ακολούθησε ελπίζω πως το γνωρίζουν όλοι οι Ελληνες, βενιζελικοί και βασιλικοί, αριστεροί και δεξιοί.
