Οι πρόσφατες εξελίξεις στη χώρα αποδεικνύουν ότι η μεγάλη πληγή της κακοδαιμονίας της, ο δεξιός και αριστερός λαϊκισμός, συνεχίζει να πρωτοστατεί. Από τη μία, η κυβέρνηση της αριστερής εξαπάτησης επικαλείται ανερυθρίαστα τη μεγάλη «διαπραγματευτική κατάκτηση» των αντιμέτρων. Από την άλλη, η συντηρητική αξιωματική αντιπολίτευση αρκείται στο ν’ αναδεικνύει τις κυβερνητικές παλινωδίες, με στόχο τη με κάθε μέσο προσέλκυση ψηφοφόρων στον βωμό της εκλογικής αυτοδυναμίας. Και στη μέση βρίσκονται η χώρα και η κοινωνία, εγκλωβισμένες στο ενδεχόμενο μιας εναλλαγής ανάμεσα στην οπισθοδρόμηση και τη στασιμότητα.

Δύο είναι τα παρήγορα στοιχεία που μπορούν να αναχαιτίσουν τη λαϊκιστική έξαρση: η αυξανόμενη συνειδητοποίηση ότι το παλιό αριστεροδεξιό πολιτικό σκηνικό έχει χρεοκοπήσει και η διαφαινόμενη ανάγκη για νέες λύσεις. Λύσεις σοβαρές κι όχι τυχοδιωκτικές, τέτοιες που να μπορούν να υποστηρίξουν πολιτικές και οικονομικές τομές αυτονόητες για τη χώρα.

Ολο και περισσότεροι πολίτες εμφανίζονται απαυδισμένοι από ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και παίρνουν αποστάσεις από ιδεοληψίες και μύθους. Αναζητούν πολιτικές ηγεσίες μακριά από ολιγαρχικά συμφέροντα και κοινωνικές πελατείες, που θα εφαρμόσουν επιτέλους διαρθρωτικές αλλαγές, θα προωθήσουν επενδύσεις, θα στηρίξουν την επιχειρηματικότητα και θα ανασυγκροτήσουν τον χώρο της εργασίας και της παραγωγής, με προτεραιότητα τη νέα γενιά. Μια γενιά που διψάει για αξιοκρατία και δικαιοσύνη.

Αυτή είναι σήμερα η πολιτική και κοινωνική επανάσταση για την Ελλάδα. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Και θα μπορούσε να επιτευχθεί με τη σταδιακή ανάδειξη ενός νέου πολιτικού συστήματος, με επίκεντρο μια νέα και ενωμένη προοδευτική παράταξη.

Ωστόσο, το εγχείρημα ανασύστασης του προοδευτικού χώρου, που θα μπορούσε να τροφοδοτήσει θετικές πολιτικές εξελίξεις και ταυτόχρονα να δώσει διέξοδο στην κοινωνική αναζήτηση καθυστερεί, διευκολύνοντας τις δυνάμεις του λαϊκισμού και της συντήρησης. Οσο δύσκολο κι αν είναι στην υλοποίησή του, τόσο σαφές είναι στις προϋποθέσεις του. Το πρώτο που χρειάζεται είναι σαφής πολιτική δέσμευση και ξεκάθαρη στόχευση. Από καιρό είναι αναμφισβήτητο ότι η κοινωνία του χώρου θέλει Νέο και Ενιαίο Προοδευτικό Φορέα με νέα ηγεσία εκλεγμένη από τη βάση. Το δεύτερο είναι μια ανεξάρτητη και αντιπροσωπευτική επιτροπή υψηλού κύρους που θα αναλάβει να υλοποιήσει το σχέδιο εκλογής ηγεσίας και οργάνων του νέου σχήματος διασφαλίζοντας την αξιοπιστία του εγχειρήματος.

Η ανασύσταση του προοδευτικού χώρου βρίσκεται σε λεπτή φάση και κάθε πρόχειρη, ευκαιριακή και ατελής πρόταση αντιμετώπισης του γόρδιου δεσμού της παραταξιακής ενότητας κουράζει, φθείρει και απαξιώνει. Απαιτούνται ειλικρινείς προσπάθειες και όχι προσχηματικές και ασαφείς.

Ωστόσο, επειδή το εγχείρημα της προοδευτικής ανασύστασης είναι ζωτική ανάγκη όχι μόνο για τη χώρα μας, αλλά και για την Ευρώπη, έχουμε όλοι ευθύνη –κόμματα, κινήσεις και πρόσωπα –να το τοποθετήσουμε στις διαστάσεις που του αρμόζουν. Να ορίσουμε το νέο προοδευτικό πολιτικό στίγμα ως υπέρβαση του παρωχημένου διπόλου Δεξιά –Αριστερά. Να απαντήσουμε στα μεγάλα διακυβεύματα του 21ου αιώνα με το βλέμμα σταθερά στο μέλλον και όχι σε κάποιο «ένδοξο» παρελθόν. Ολα αυτά με ενιαίο σχήμα και νέα ηγεσία.

Ηρθε η ώρα των ξεκάθαρων αποφάσεων –και κυρίως των πράξεων.

Ο Γιώργος Φλωρίδης είναι πρώην υπουργός, ιδρυτικό μέλος της κίνησης Ωρα Αποφάσεων

Τελευταία Νέα