Τον ρώτησαν κάποτε σε μια συνέντευξη τι είχε κάνει στην ομάδα και την είχε οδηγήσει να νικήσει και τα πέντε τελευταία ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Ποιο ήταν το μυστικό του δηλαδή. «Η ψυχολογία αλλάζει μέσα από τη δουλειά» απάντησε. «Οταν δουλεύεις σωστά και προσπαθείς μέσα στο γήπεδο, όταν κάνεις όσο καλύτερα μπορείς την προπόνησή σου, την προετοιμασία σου για τον αγώνα, όταν βλέπουν οι παίκτες πως η ομάδα έχει αρχές, πως ξέρει τι πρέπει να κάνει, αυτό ανεβάζει αμέσως την πίστη για τη νίκη».
Είχε αναφέρει κι άλλα συστατικά της συνταγής ο Γιάννης Σφαιρόπουλος σ’ εκείνη τη συνέντευξη στο Sport24.gr. Πνεύμα συνεργασίας, σοβαρότητα, διαρκής ενημέρωση και, πάνω απ’ όλα, καλή άμυνα. Κλισέ, θα πείτε. Αλλά τότε γιατί δεν τα εφαρμόζει και η κυβέρνηση μπας και βγει μια μέρα κι αυτή η χώρα από τη ρημάδα την κρίση;
Ο Ολυμπιακός είναι μια τυχερή ομάδα. Κατά καιρούς έχει ευνοηθεί σκανδαλωδώς από τη διαιτησία. Και σε γενικές γραμμές δεν έχει οικονομικά προβλήματα. Τίποτα από αυτά όμως δεν εξηγεί τη λαμπρή πορεία που ακολούθησε φέτος η ομάδα μπάσκετ του στην Ευρωλίγκα. Ο ετήσιος προϋπολογισμός της, για παράδειγμα, είναι 18 εκατομμύρια ευρώ, όταν της Φενέρμπαχτσε είναι 28 και της ΤΣΣΚΑ Μόσχας φτάνει τα 42 εκατομμύρια. Αντίστοιχες είναι οι διαφορές και στις αποδοχές των παικτών.
Ναι, ο Σφαιρόπουλος διαθέτει, και εμφυσά στους παίκτες του, αυτά ακριβώς τα στοιχεία που στερούνται οι περισσότεροι πολιτικοί. Ρεαλισμό. Μεθοδικότητα. Σεμνότητα. Επαγγελματισμό. Εργατικότητα. Γνώση. Σεβασμό στους παίκτες: δεν τους πετάει μπουκάλια με νερό, όπως έκανε ο Ιωαννίδης, ούτε θα μπορούσε ποτέ να δεχθεί να τους επιβληθεί η εξευτελιστική τιμωρία της επιστροφής με πούλμαν από μια άλλη χώρα εξαιτίας μιας ήττας τους. Ευφυΐα: δεν θα ακουστούν ποτέ από τα χείλη του ανοησίες για το ελληνικό DNA και την ελληνική ψυχή. Η επένδυση του Ολυμπιακού σε έλληνες παίκτες δεν έγινε επειδή είναι πιο μυαλωμένοι από τους ξένους, αλλά επειδή είναι φτηνότεροι και μπορούν να φτιάξουν μια πιο δεμένη ομάδα.
Ο 50χρονος προπονητής του Ολυμπιακού ανήκει σε μια γενιά προπονητών που κατάφεραν να απαλλαγούν από την ελληνική μιζέρια, τους ελληνικούς μύθους και τα ελληνικά κόμπλεξ και να αποκτήσουν μια σύγχρονη, ευρωπαϊκή νοοτροπία. Αλλα παραδείγματα είναι ο Δημήτρης Ιτούδης, ο Γιώργος Μπαρτζώκας, ο Φώτης Κατσικάρης. Ορισμένοι από αυτούς δουλεύουν στην Ελλάδα, άλλοι στο εξωτερικό. Σχεδόν δεν έχει σημασία: οι αρχές που ακολουθούν είναι οι ίδιες. Το πλαίσιο στο οποίο (θέλουν να) δουλεύουν είναι κοινό: την ομάδα τους κοιτάζουν και προσπαθούν συνεχώς να βελτιώνουν, δεν αναζητούν ευθύνες στους άλλους, τους διαιτητές, το σύστημα, τους ξένους.
Η ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ φαίνεται και στη διαχείριση της ήττας. Ο Σφαιρόπουλος θα πετύχει και σ’ αυτό, είναι βέβαιο. Για τον Πρωθυπουργό μας, πάλι, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο.
