Το «μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη…» δεν επιβεβαιώθηκε στην περίπτωση των κλοπών στα νοσοκομεία. Αισίως (;) σημειώθηκε το τέταρτο κρούσμα την περασμένη εβδομάδα στη Λάρισα, παίρνοντας τη σκυτάλη από την Αθήνα, στον Αγιο Σάββα, και από τα νοσοκομεία του Βόλου και της Λαμίας.
Κολονοσκόπια και γαστροσκόπια είναι η πρόσφατη λεία, όπως παρόμοια ιατρικά μηχανήματα εκλάπησαν τον τελευταίο καιρό. Σύμφωνα με τα σχετικά δημοσιεύματα, μπορεί το κόστος τους να είναι χαμηλό λόγω παλαιότητας, αλλά η αντικατάστασή τους θα είναι δυσβάσταχτη για τον προβληματικό τομέα της δημόσιας υγείας.
Πολλά είναι τα ερωτήματα που προκύπτουν από αυτά τα πρωτοφανή περιστατικά. Κατ’ αρχάς επιβεβαιώνουν την πλήρη έλλειψη φύλαξης των χώρων, τον κίνδυνο του «μπάτε σκύλοι, αλέστε», την απόλυτη αδιαφορία. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, όλα αυτά τα μηχανήματα έχουν ένα βάρος, έναν όγκο και απαιτείται χρόνος για να μεταφερθούν. Δεν τα βάζεις στην τσέπη σου και φεύγεις. Αραγε, όσο εύκολα κλέβει κάποιος ένα γαστροσκόπιο τόσο απλά κινείται και στους διαδρόμους των νοσοκομείων; Τόσο απλά μπορεί να μπει στα δωμάτια των ασθενών;
Ολοι ξέρουμε ότι το σύστημα της δημόσιας υγείας νοσεί, πρώτα απ’ όλα, το ίδιο.
Παράλληλα, ωστόσο, ξέρουμε καλά ότι το ιατρικό προσωπικό, ξεκινώντας από τους επιστήμονες, κινείται σε υψηλό επίπεδο και τηρουμένων των αναλογιών (συνθήκες εργασίας και αμοιβών) παράγει σημαντικό έργο. Δεν γίνεται όμως ο γιατρός να φυλάει καραούλι μην του πάρουν το μηχάνημα ούτε να κάνει βάρδιες για να προφυλάξει τον εξοπλισμό.
Επειδή ο στόχος των «Ρομπέν των νοσοκομείων» δεν είναι να αντικατασταθούν τα παλαιά μηχανήματα με καινούργια, ας λάβουν τα μέτρα τους οι διοικήσεις των νοσοκομείων. Η υγεία των ασθενών προηγείται, αλλά και η ασφάλειά τους δεν είναι αμελητέα.
Τα κρούσματα πολλαπλασιάζονται. Σημειολογικά μάλιστα, κρούσματα όπως αυτά αποτυπώνουν μια κοινωνία που έχει πέσει πολύ χαμηλά, που δεν σέβεται ούτε την υγεία ούτε την ίδια τη ζωή.
