Δεν είναι ακριβώς αυτό που λέμε insider. Αλλά φαίνεται πως η Ουάσιγκτον είναι αρκετά μικρή για να μην ξέρει μια πολιτική συντάκτρια τι συμβαίνει ακριβώς μέσα στον Λευκό Οίκο. Εκεί λοιπόν, γράφει η Ελίζαμπεθ Ντρου σε άρθρο της που αναδημοσίευσαν «ΤΑ ΝΕΑ», ο αμερικανός πρόεδρος περνάει μεγάλο μέρος της ημέρας του παρακολουθώντας ειδήσεις και βγαίνοντας εκτός εαυτού με τους συμβούλους του επειδή αφήνουν να μεταδίδονται ρεπορτάζ που ο ίδιος θεωρεί εχθρικά απέναντί του.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς insider του Μαξίμου για να φανταστεί πώς περνάει μεγάλο μέρος της ημέρας του ο έλληνας Πρωθυπουργός. Τον ρόλο της Ελίζαμπεθ Ντρου τον έπαιξε ο ίδιος την περασμένη Πέμπτη στη Βουλή, περιγράφοντας γεμάτος οργή ένα τηλεοπτικό τοπίο που ο ίδιος θεωρεί εχθρικό απέναντί του και κραδαίνοντας πρωτοσέλιδα εφημερίδων που, σύμφωνα με τη γνώμη του, δυσφημούν το έργο του. Μοιάζει κάπως περίεργο εάν λάβει υπόψη του κανείς ότι, όπως και ο Ντόναλντ Τραμπ, έτσι και ο Αλέξης Τσίπρας είναι σε έναν βαθμό τηλεοπτικό προϊόν –στα τηλεπαράθυρα έχτισαν τις καριέρες τους οι πρωτοκλασάτοι του αντιμνημονιακού του στρατού.
Αλλά δεν είναι και τόσο. Στην τηλεόραση που τον έθρεψε, ο Πρωθυπουργός αναζητά την τηλεόραση που θα τον σώσει. Σε αυτήν και στα φιλικά πρωτοσέλιδα ποντάρει την επικοινωνιακή διαχείριση ακόμη και μιας ρύθμισης του χρέους που δεν θα είναι τίποτε περισσότερο από ευχολόγιο, σε αυτό το φιλόξενο βήμα που έβρισκε ως αλύτρωτος αντιμνημονιακός θέλει να ξαναμιλήσει, σε αυτήν την τηλεοπτική θαλπωρή φιλοδοξεί να επιστρέψει. Οπου δεν θα τον περιμένει μόνο ένας φιλικός εκφωνητής ειδήσεων ή μια φιλική εφημερίδα. Αλλά όλοι μας.
