Στα αποδυτήρια του Σινάν Ερντέμ, λίγη ώρα μετά τη λήξη του τελικού της Ευρωλίγκας, έσφιξαν τα χέρια παρουσία και των προέδρων και ο αρχηγός Βασίλης Σπανούλης έδωσε το έναυσμα:
«Πάμε τώρα δυνατά να πάρουμε το πρωτάθλημα και του χρόνου πάλι στον τελικό της Ευρωλίγκας».
Νωρίτερα οι πρόεδροι του Ολυμπιακού είχαν σταθεί σε δύο ενδιαφέροντα στοιχεία, ένα από το παρόν και ένα από το μέλλον (;) του συλλόγου. Πρώτα από όλα, θύμισαν το στατιστικό στοιχείο που ήθελε τον Ολυμπιακό να παίζει με καθαρά ελληνικό κορμό σε αυτό το φάιναλ φορ (και με τους έξι Ελληνες να βοηθούν πάρα πολύ στην εξέλιξη του ημιτελικού με την ΤΣΣΚΑ έχοντας αυτοί τον ρόλο του βασικού) σε αντίθεση με τη Φενέρ, για παράδειγμα, που δεν έπαιξε ούτε ένας Τούρκος, με τον αρχηγό Μαχμούτογλου απλά να σηκώνει το Κύπελλο. Το δεύτερο στοιχείο ήταν ο κόσμος που ήταν υπεράριθμος και ήταν φίλοι της Εφές. Ο Ολυμπιακός ίσως –αν καταφέρει να φτάσει του χρόνου στο Βελιγράδι –να παίξει και αυτός νιώθωντας μεγαλύτερη υποστήριξη από τον κόσμο, καθώς εκεί έχει πολλούς φίλους.
Ομως μετά το Βελιγράδι και τη Μόσχα (2019) ίσως πλέον είναι η σειρά της Αθήνας για να επιστρέψει εκεί η διοργάνωση ύστερα από 13 χρόνια.
Και όταν λέμε επιστροφή στην Ελλάδα, εννοούμε μόνο ΟΑΚΑ, καθώς το ΣΕΦ που είχε φιλοξενήσει φάιναλ φορ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1993 δεν καλύπτει πλέον τις προδιαγραφές.
