Αναζήτηση
Ξεκίνησα να κάνω θέατρο γιατί τότε ήθελα να καλύψω την ματαιοδοξία μου και να αισθανθώ σημαντικός. Ευτυχώς το θέατρο με άλλαξε με τρόπο που δεν περίμενα και φυσικά μου αναίρεσε πολύ γρήγορα τους ανόητους λόγους για τους οποίους είχα αρχίσει να ασχολούμαι μαζί του.
Η πρώτη παράσταση που είδα ήταν στο Δημοτικό, δεν θυμάμαι ποια ακριβώς, αλλά έχω μία αίσθηση ότι ήταν ένα από τα παιδικά της Κάρμεν Ρουγγέρη.
Ο πρώτος μου ρόλος ήταν ο Αγγελιοφόρος στους «Αχαρνής» του Αριστοφάνη στην ΣΤ΄ Δημοτικού σε παράσταση του σχολείου μου που παίχτηκε στο θέατρο Πέτρας.
Αν δεν έκανα θέατρο, μάλλον θα έκανα … Δεν έχω ιδέα τι θα έκανα, αλλά ίσως θα ήμουν ευτυχισμένος αν γινόμουν αθλητικογράφος ή γυμναστής σε λύκειο ή ίσως να γυρνούσα τον κόσμο, να είχα δικό μου blog που θα έγραφα τις εντυπώσεις μου και θα ζούσα από αυτό ή θα ακολουθούσα αυτό που ήθελα από μικρός, να γίνω αρχαιολόγος.
Μια συμβουλή που θυμάμαι πολύ έντονα ήταν από τον δάσκαλό μου που είχα στο καράτε όταν ήμουν μικρός, ο οποίος μου είχε πει ότι η πραγματική δουλειά γίνεται σε κάτι όταν φτάσεις στο σημείο που πονάς και πας λίγο παραπάνω. Νομίζω αυτό έχει εφαρμογή στα περισσότερα πράγματα με τα οποία καταπιάνομαι.
Πάνω στη σκηνή δεν νιώθω κάτι συγκεκριμένο γιατί προσπαθώ να τρώω ελαφρά πριν! Πέραν της πλάκας, στη σκηνή το μόνο πράγμα που προσπαθώ να επιτύχω πάντα είναι να βρίσκομαι στο εδώ και τώρα. Οπότε προσπαθώ όσο γίνεται, να μην προκαθορίσω κανένα συναίσθημα.
Το πιο περίεργο πράγμα που μου έχει συμβεί στο θέατρο… έχουν γίνει αρκετά, παρ’ όλα αυτά ίσως το πιο περίεργο συνέβη στην τελευταία παράσταση. Εκεί σχεδόν στο φινάλε, ξεκόλλησε και έπεσε από το ταβάνι σπάζοντας με δύναμη δίπλα μου, μια λάμπα φθορίου.
Η παράσταση που πάντα θα θυμάμαι είναι η πρώτη παράσταση που έπαιξα, καθώς οι αναμνήσεις έχουν λάβει επικές διαστάσεις στο μυαλό μου και σίγουρα θα θυμάμαι με πολύ αγάπη και το «Ταπ Αουτ», γιατί έδωσα ψυχικά και σωματικά ό,τι είχα και δεν είχα.
Το θέατρο για μένα είναι το μέσο χάρις στο οποίο ανακαλύπτω και εξελίσσω τον εαυτό μου και κατ’ έκταση έρχομαι ακόμα κοντύτερα στους ανθρώπους που έχουν σημασία για μένα, αλλά και γενικότερα κατανοώ καλύτερα την ανθρώπινη φύση εν γένει. Ίσως απλά και κατανοητά μέσω του θεάτρου, αποκτώ κάτι κοντά σε αυτό που θα έλεγα αίσθηση πληρότητας.
Ονειρεύομαι να γίνω σπουδαίος άνθρωπος.
Info
• Ο Τάσος Κορκός γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε στην Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν.
• Έχει συνεργαστεί μεταξύ άλλων με Ανδρέα Φλουράκη, Κατερίνα Ευαγγελάτου, Νίκο Καραθάνο, Μαριάννα Κάλμπαρη και άλλους σε έργα όπως «Ταπ Αουτ», «Θέλω μια χώρα» και «1984», κ.ά.
• Η παράσταση «Ταπ Αουτ» είναι ένας μονόλογος-μονόδραμα που κινείται σωματικά στα όρια της performance και δείχνει τις τελευταίες ώρες προετοιμασίας ενός μαχητή πριν τον κρισιμότερό του αγώνα. Κατά την διάρκεια του έργου ο ήρωας έρχεται αντιμέτωπος με τα ψυχολογικά, κοινωνικοπολιτικά, ταξικά και οικογενειακά του προβλήματα και ανακαλύπτει ότι η μάχη μεταξύ τους ίσως είναι ασυγκρίτως δυσκολότερη. Το κείμενο και την σκηνοθεσία υπογράφει ο Ανδρέας Φλουράκης. Παίζεται κάθε Παρασκευή στο θέατρο οδού Κεφαλληνίας Β’ Σκηνή (Κεφαλληνίας 16-18 Κυψέλη, τηλ. 210-8838.727) στις 21.00.
• Τα επόμενα σχέδιά του είναι να παίξει σε παραστάσεις και ταινίες με ανθρώπους που εκτιμά και θαυμάζει και μέσω αυτών να εξελίξει την τέχνη του, εξελισσόμενος ταυτόχρονα και ο ίδιος και αν είναι δυνατόν να έχει την ευκαιρία να κάνει πολλά ταξίδια.
