Είναι μια χρονική σύμπτωση που αξίζει να επισημάνει κανείς. Προχθές οι αρμόδιοι υπουργοί της ΕΕ συμφώνησαν σε ένα σχέδιο με το οποίο ζητείται από τα σόσιαλ μίντια, όπως είναι το facebook, το twitter και το YouTube, να μπλοκάρουν βίντεο που περιέχουν λόγο μίσους. Και μόλις μια ημέρα μετά, ένας έλληνας συνάδελφός τους επιστράτευσε ακριβώς αυτό τον λόγο εις βάρος ενός μεγάλου τμήματος του σώματος των πολιτών.
Αλλά ο υπουργός δεν θα έχει πρόβλημα. Εκείνος δεν βιντεοσκοπεί το μίσος του. Ο εμφυλιοπολεμικός του λόγος είναι γραπτός. Η μισαλλοδοξία του, ο φανατισμός του, οι ύβρεις του δεν έχουν θεατές, έχουν αναγνώστες. Ακόμη κι αν δικτυακές πλατφόρμες συμφωνήσουν με το ευρωπαϊκό σχέδιο και οι ευρωβουλευτές το εγκρίνουν με την ψήφο τους, ο Παύλος Πολάκης θα μπορεί να χαρακτηρίζει εκατομμύρια πολίτες της χώρας του «γκεσταμπίτες» [sic], να τους χλευάζει ως «μενουμεευρώπηδες», να τους υποδεικνύει ως «βαστασοϊμπλέδες». Εκτός από την ορθογραφία του και την ανερμάτιστη χρήση των σημείων στίξης, ο υπουργός θα είναι για όλα τα υπόλοιπα απαλλαγμένος από κάθε κατηγορία –ακόμη και για τη χρήση των κεφαλαίων που φτάνουν στο οπτικό σου νεύρο σαν βίαιο ουρλιαχτό.
Οχι ότι μπορεί να ψέξει κανείς γι’ αυτήν την απαλλαγή την Ευρώπη. Ο υπουργός έχει αθωωθεί προ πολλού από τον Πρωθυπουργό του. Εχει αφεθεί να μετατρέψει το facebook σε μια αρένα όπου ρίχνει ανενόχλητος βορά τους «μενουμεευρώπηδες» στα λάικ, τα εμότικονς και τα σχόλια των οπαδών του. Στον όχλο που υμνεί εκείνον και μαθαίνει να μισεί σαν εκείνον. Μέχρι το μίσος να μετατραπεί μια μέρα από εικονικό σε πραγματικό. Αλλά ο υπουργός θα είναι πάντα αθώος.
