Στους κόλπους των δανειστών επικρατεί εκνευρισμός. Οι απειλές της ελληνικής κυβέρνησης ότι δεν θα εφαρμοστούν τα μέτρα εάν δεν υπάρξει λύση για το χρέος απειλούν να βαρύνουν περαιτέρω το τεταμένο κλίμα μετά το αδιέξοδο που σημειώθηκε στο τελευταίο Eurogroup.

Τα πρώτα ψήγματα έντονης ενόχλησης αναφορικά με τη ρητορική υπαναχώρησης έναντι των ψηφισθέντων αν δεν δοθεί καθαρή λύση για το χρέος δόθηκαν, σύμφωνα με πληροφορίες, στον έλληνα υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο τις προηγούμενες ημέρες στις Βρυξέλλες, όπου εκτός από το χρέος μπήκε στο ψυγείο μέχρι νεωτέρας και η εκταμίευση της δόσης.

Στη συνεδρίαση του Eurogroup θεωρούνταν δεδομένο από την ελληνική πλευρά ότι θα σφραγιζόταν η εκταμίευση της δόσης, η οποία κατά τις εκτιμήσεις ορισμένων κυβερνητικών στελεχών θα μπορούσε να φτάσει ακόμα και τα 10 δισ. ευρώ. Πέρα από τα 7,4 δισ. ευρώ των λήξεων ομολόγων, τα οποία καλείται να εξοφλήσει στις αρχές Ιουλίου το υπουργείο Οικονομικών (6,6 δισ. ευρώ κεφάλαιο και 774 εκατ. ευρώ τόκοι), το οικονομικό επιτελείο προσδοκούσε και μια ισχυρή δόση πρόσθετων κεφαλαίων για τη σταδιακή αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών. Τα χρήματα αυτά η κυβέρνηση τα οραματιζόταν από τις αρχές του έτους, όταν μάλιστα υπήρχαν διαρροές σύμφωνα με τις οποίες η εκταμίευση κεφαλαίων για τα ληξιπρόθεσμα δεν συνδέεται με την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης. Ακόμα δεν έχει εισρεύσει ούτε ένα ευρώ.

Αξιολόγηση και χρέος θα εξεταστούν εκ νέου στην επόμενη προγραμματισμένη συνεδρίαση του EuroWorking Group στις 8 Ιουνίου. Για το χρέος, ο Σόιμπλε μέχρι σήμερα δεν έχει δώσει κανένα σήμα ενδεχόμενης υπαναχώρησης. Αν δεν μεταβληθεί το σκηνικό, συμβιβασμός στη γραμμή Σόιμπλε θα οδηγήσει σε νέο Μνημόνιο, αλλά και τυχόν αποχώρηση του ΔΝΤ θα συνεπάγεται νέο Μνημόνιο. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.
ΤΡΙΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ. Εγγραφο του ESM πάντως, το οποίο διέρρευσε χθες στο Reuters, αποκαλύπτει τα τρία σενάρια εναλλακτικών παρεμβάσεων στο χρέος, στη βάση των οποίων επιδιώχθηκε συμβιβασμός.
Στο πρώτο σενάριο, με πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ έως το 2032 και πάνω από 3% έως το 2038, δεν χρειάζεται καμία παρέμβαση στο χρέος. Το Βερολίνο δεν θα είχε αντίρρηση, το ΔΝΤ θεωρεί το σενάριο ανεδαφικό.
Στο δεύτερο, με βάση τις παραδοχές του ΔΝΤ τις οποίες απορρίπτει το Βερολίνο, με μέση ανάπτυξη 1% και πρωτογενή πλεονάσματα 1,5% από το 2023 μέχρι το 2060, θα χρειαζόταν βαθύτερη ελάφρυνση χρέους, την οποία δεν αποδέχεται το Eurogroup.

Στο τρίτο σενάριο, με ρυθμό ανάπτυξης 1,25% και πρωτογενές πλεόνασμα 1,8% από το 2023 έως και το 2060 (κλειδωμένο σε όλα τα σενάρια το πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ έως το 2022), θα χρειαζόταν μεταξύ άλλων επιμήκυνση των μέσων ωριμάσεων κατά 15 χρόνια (δεν το δέχεται το ΔΝΤ) και κλείδωμα επιτοκίων στο 1% έως το 2050 (δεν το συζητά καν το Βερολίνο).

Τελευταία Νέα